شرط خوشبختی در ازدواج، هم کفو بودن است.
هم کفو بودن زوجین اساسی ترین مسأله است . هم کفو یعنی مانند دو کفه ی ترازو هم سان و معتدل بودن. البته کفویت اقتصادی و امور مادی در مقایسه با کفویت در فرهنگ و اعتقادات، کم رنگ و نوعأ تحت الشّعاع قرار می گیرد، چون پایه و اساس تربیت دو زوج فرهنگ و باورهای آنهاست که در نوع نگرش آنها به کمیت ها و کیفیت های زندگی نقش اساسی دارد ، باورهای قلبی آنها مبنای تشخیص و تعیین ارزشها و ضد ارزشها می شود و موجب تفاهم یا عدم تفاهم می گردد. تقارن و توافق تربیتی و فرهنگی زوجین میوه ی همزبانی در مذاکرات روز مرّه و همدلی در تصمیمات مربوط به سرنوشت مشترک به بار می آورد ، و این یعنی خوشبختی .
دو زوج چون همدل شوند یعنی یکی شده اند، (دقت فرمایید ) دعوا و اختلاف بین دو عقیده و دو بینش است ، امّا یکی ، که باخود دعوا ندارد ، و این یکی بودن موجب قدرت و عزّت است ، این قدرت و عزّت ، هر مشکلی را آسان و هر تلخی را شیرین می کند . مثال : یاسر و سمیه ( اولین شهدای اسلام )، در کنار هم با تفکر مشترک ،سخت ترین شکنجه های منجرّ به شهادت را با عزّت و افتخار تحمل کردند .و زندگی حضرت علی (علیه السلام) و حضرت فاطمه (سلام الله علیها) که جهان را تحت تأثیر قرار دادند .و در عصر کنونی ، زندگی پر ماجرا و مبارزات مهاتما گاندی و همسرش را می توان مثال زد . و زندگی مشترک قهرمان مبارزه با نژاد پرستی ، نلسن ماندلا و همسرش را مطالعه بفرمایید . آری موفقیت و خوشبختی در سایه ی همدلی در سخت ترین شرایط دست یافتنی است . ((تذکر : قصد مقایسه ی شخصیتها را با هم نداریم . تنها منظور ذکر نام چند نمونه از زوجهای هم دل و هم کفو است که سختیها و نا مرادیهای روزگار نتوانست خوشبختی را از آنها بگیرد .))
