رابطه «امام و مأموم» در دنیا و آخرت تماشایی است…

روز تشیع جنازه ی صیاد شیرازی، رهبر انقلاب هم آمده بودند…
صحنه ای بسیار زیبا و به یادماندنی بود، وقتی ایشان زانو زدند و تابوت شهید را بوسیدند…
بعد از آن خانواده ی شهید آمدند؛ اولین نفر «مهدی صیاد شیرازی»، فرزند شهید بود که جلو آمد و دید پیکر پدرش روی زمین است و امام امت هم بالای پیکر ایستاده اند…؛ او تردید نکرد و «ولایت» را برگزید؛ خودش را روی پای رهبر انداخت که اطرافیان بلافاصله او را بلند کردند؛

وقتی رهبری از او پرسیدند: ” چرا این کار را کردی؟”
مهدی پاسخ داد:” به خاطر اینکه خون شهید صیاد در رگ های شماست…” صیاد کسی بود که تا وقتی امام خمینی (ره) زنده بودند، درقنوت نمازش “اللهم احفظ امام الخمینی” می گفت و بعد از امام راحل نیز ” اللهم احفظ امام الخامنه ای” جزء قنوت نمازش بود…

اما صحنه ی بسیار جالبی که بعد از این در مراسم اتفاق افتاد و دوربین ها ثبت نکردند، (بنا به نقل شاهدین)، حضور بانوی صبور، همسر شهید بر بالای تابوت شریک زندگیش بود.
ایشان بعد از فرزندش جلو آمد و با دیدن رهبر انقلاب، به جای آن که خودش را آشفته بر روی تابوت همسر شهیدش بیندازد؛ در کمال آرامش و ادب، گوشه عبای رهبری را گرفت و بوسید و خطاب به امام خود گفت:” فقط اگر شما از ایشون راضی هستین ،اجازه بدین مردم جنازه را تشییع کنن"…
امام خامنه ای پاسخ دادند:"ایشون همرزم من بودند؛ من از ایشان راضی هستم"… و این جمله را دوبار تکرار کردند…
با این جمله رهبری، چنان ولوله و همهمه ای به پا شد که قابل کنترل نبود و … لحظاتی بعد خانواده ی شهید صیاد را به کناری بردند، تا احساسات ملتهب اطرافیان آرام گیرد…
آن روز همه دیدند که رابطه معنوی و عاطفی میان «امام و مأموم»، یک پیوند الهی است که بر اطرافیان نیز اثر مستقیم دارد…

… صبح روز بعد از خاکسپاری، خانواده شهید به همراه چندنفر از دوستان و نزدیکان، بعد از اقامه نماز صبح در مرقد امام خمینی(رحمه الله علیه)، به طرف مزار شهید صیاد در بهشت زهرا(س) می روند که ناباورانه مشاهده می کنند که قبل از آنان، امام خامنه ای به زیارت مقبره شهید آمده اند… وقتی حضار تعجب خود را نشان می دهند و از وجود خطرات در آن ایام ترورشهید برای سلامتی ایشان ابراز نگرانی می کنند، امام خامنه ای می فرمایند:

دلم برای «صیادم» تنگ شده…؛ مدتی است از او دور شده ام..000000