#صبوری_شرط_امامت

خدا در قرآن کریم می‌فرماید: ما حضرت ابراهیم رو به انواع #ابتلائات و #بلاها امتحان کردیم..

وقتی همه‌ی امتحانات رو به خوبی پشت سر گذاشت، و #صبر کرد، او رو به مقام #امامت برگزیدیم..

مقام #امامت، مقامی بالاتر از #نبوت است.
چون حضرت ابراهیم تا قبل از این مرحله «نبی» بود، ولی «امام» نبود..


? إِذِ ابْتَلَی إِبْرَاهِیمَ رَبُّهُ بِکَلِمَاتٍ فَأَتَمَّهُنَّ قَالَ إِنِّی جَاعِلُکَ لِلنَّاسِ إِمَامًا (بقره/124)

هنگامی که خداوند، ابراهیم را با وسایل گوناگونی آزمود، و او به خوبی از عهده این آزمایشها برآمد…

خداوند به او فرمود: «من تو را امام و پیشوای مردم قرار دادم!»

از آیات قرآن معلوم میشه که، خداوند فقط بعضی از پیامبرانِ بزرگ رو، بعنوان #امام انتخاب کرده:
مثل حضرت ابراهیم، مثل حضرت موسی، مثل پیامبر اسلام…

همچنانکه قرآن کریم می‌فرماید:

? وَ جَعَلْنَا مِنْهُمْ أَئِمَّةً یَهْدُونَ بِأَمْرِنَا لَمَّا صَبَرُوا وَ کَانُوا بِآیَاتِنَا یُوقِنُونَ (سجده/24)

از میان آن پیامبران، امامان و پیشوایانی را برای مردم قرار دادیم، که به فرمانِ ما مردم را هدایت می‌کردند.
به این دلیل که صبر و شکیبایی داشتند، و به آیات ما یقین داشتند.


علّامه طباطبائی در تفسیر المیزان، درباره این آیه می‌نویسد:

خداوند براى اعطای مقامِ #امامت، علّتی را معرفى کرده، که عبارت است از #صبر و #یقین…

«لَمّا صَبَرُوا وَ کانُوا بِآیاتِنا یُوقِنُونَ»
یعنی، ملاکِ رسیدن به مقام امامت، #صبر در راه خداست.

فقط کسانی شایستگیِ مقام #امامت دارند، که در برابرِ تمامى صحنه‌هایى که براى آزمایششان پیش مى‌آید، صبر مى‌کنند، در حالى که قبل از این پیشامدها، داراى #یقین هم هستند.
? تفسیر المیزان، ج 2، ص 102