آرزوهای دراز

شخصی آمد حضور امیرالمؤمنین علی علیه السلام و عرض کرد : چند کلمه‏ نصیحت به من بگو. امام فرمود: “از آن کسان مباش که آرزوی سعادت آخرت را دارد ولی بدون سعی و عمل‏، و از آن کسان مباش که می‏داند راهی که می‏رود غلط و خطاست و می‏‌بایست‏ توبه و بازگشت کند و می‏‌خواهد تصمیم به توبه و بازگشت بگیرد ولی همیشه‏ این تصمیم را به تأخیر می‏‌اندازد به خیال اینکه هنوز وقت زیاد است و فرصت باقی است، هنگام سخن گفتن زاهدانه سخن می‏‌گوید، همه از فنا و زوال مادیات و دوام و بقای معنویات دم می‏‌زند و می‏‌گوید: دنیا نیرزد آنکه پریشان کنی دلی” و انسان نباید گوهر نفیس جان خود را به امور پست و حقیر مادی بفروشد، ولی همینکه از سخن به عمل می‏‌آید حریصانه و طمع‏ کارانه عمل می‏‌کند و تمام سخنان زاهدانه و عارفانه خود را از یاد می‏‌برد، اگر دنیا به او رو بیاورد هرگز سیر نمی‏‌شود و همیشه فریاد “هل من مزید” وی بلند است و اگر دنیا به او پشت کرد و محروم شد نمی‏‌تواند عزت و آزاد منشی خود را در سایه قناعت حفظ کند و تن به خواری و ذلت می‏‌دهد، از شکر و سپاسگزاری‏ آنچه دارد عاجز است و نمی‏‌تواند آنها را آنچنان که می‏‌بایست اداره کند و طمع به زیادتر بسته است، نیکان و صالحان را دوست می‏‌دارد ولی مثل آنها عمل نمی‏‌کند، و گناهکاران را دشمن می‏‌دارد و در عین حال داخل حزب و جمعیت آنهاست و خودش یکی از آنهاست، از مردن سخت می‏‌ترسد چون می‏داند چه اندازه گناهکار است و در عین ترسی که از مرگ دارد باز به اعمال زشت‏ خود ادامه می‏‌دهد، وقتی بیمار می‏‌شود و در بستر می‏‌افتد از کردار خود پشیمان می‏‌شود و چون بهبود یافت و سلامت بازگشت دو مرتبه در غفلت فرو می‏‌رود، در وقتی که ابتلا و گرفتاری [ندارد] مغرور و از خود راضی است و همینکه یک نوع گرفتاری برایش پیش آمد به ناچیزی خود اعتراف و اقرار می‏‌کند، در امور مادی دنیایی یک خیالی او را به حرکت و جنب و جوش‏ می‏‌آورد ولی برای حقایقی که سعادتمندی او وابسته به آنهاست در عین اینکه‏ شک ندارد و یقین دارد از جا نمی‏‌جنبد، همیشه معصیت را قبل از وقت پیش‏ خرید می‏‌کند و توبه را در وقتش تأخیر می‏‌اندازد، گناه دیگران اگر هم‏ کوچک باشد در نظرش بزرگ می‏‌آید در صورتی که خودش گناهان بزرگتر از آن‏ را مرتکب می‏‌شود، و در عوض طاعتهای کوچک خودش در نظرش بزرگ جلوه‏ می‏‌کند در صورتی که همان طاعت را وقتی که دیگری انجام دهد آن را کوچک‏ می‏‌پندارد. بالطبع همچو آدمی غفلت با اغنیا را بر بیداری با فقرا ترجیح‏ می‏دهد".


? #حکمتهاواندرزها ، شهید مطهری (ره)