امام حسین علیه السلام درمنزل «ذوحُسَم» در توجیه حرکت خویش چنین فرمودند:

✅ آیا نمی‎بینید که به حقّ عمل نمی‎شود و از باطل بازداشته نمی‎شود؟ (در چنین شرایطی) باید مؤمن، به حقّ خواهان دیدار خدا باشد‎. من چنین مرگی را جز شهادت و زندگی با ظالمان را جز ننگ و خواری نمی‎بینم‎.

✅ امام(علیه السلام) درباره ذلت‌ناپذیری خود به عنوان هدف دیگر از قیام خویش، بیانات دیگری نیز دارد، از جمله در مقابل پیشنهاد عبیدالله که حضرت را بین کشته شدن و بین بیعت کردن با یزید مخیّر کرده بود، می‎فرماید:

«… هیهاتَ مِنَّا الذِلّه یأبی اللهُ ذلکَ لَنَا وَ رَسُولُهُ وَ المؤمنُونَ …»
از ما دور باد که پستی را پیشه خود کنیم، (چرا که) خدا و رسول او از آن ابا دارند.

✅ نکته شایان توجّه در این فراز آن که امام حسین(علیه السلام) عدم ذلت‌پذیری خود را مستند به امر خدا و سیره رسول‌خدا(صلی لله علیم وآله) و مؤمنان می‎داند، چرا که مؤمن واقعی با پیروی از فرمان خدا و تأسّی به سیره رسول‌خدا، به هیچ رو به ذلّت تن در نمی‎دهد.

و نیز در جای دیگر فرمود:
✅به خدا سوگند، من دستم را (به نشانه بیعت) همانند شخص خوار به آنان (پیروان یزید) نمی‎دهم و همانند فرار بردگان، فرار نمی‎کنم. .

و باز فرمود:
✅مرگ در عزت، بهتر از زندگی در ذلّت است.

از مجموع این سخنان، این اهداف را می‎توان استفاده کرد:
⬅️ ترویج حقّ و عمل به آن
⬅️ نهی از ترویج باطل و بازداشتن از عمل به آن
⬅️ عدم پذیرش زندگی ذلّت‌بار و ننگین دنیا و انتخاب زندگی با سعادت آخرت.