آرزوهای دراز

*قرآن کریم می‏‌فرماید: “برای انسان جز به مقداری که سعی کرده و عمل‏ نشان داده نیست". اساس سعادت بشر در دنیا و آخرت عمل است و سعی و کوشش. جهان، جهان حرکت و تکاپو و فعالیت است، یک قطره و یک ذره‏ بیکار نیست. ابر و باد و مه و خورشید و فلک و همه چیز دیگر همه در کار و گردش و فعالیت‏‌اند، هر کدام در راه خود و مدار خود در حرکتند، انسان‏ هم مثل همه موجودات دیگر مداری و خط سیری دارد و اگر بخواهد به سعادت‏ نائل شود باید مدار خود را طی کند.

*معمولا افرادی که از لحاظ روح و روان سالم و با نشاط اند و انحرافی پیدا نکرده‏‌اند کمتر به تخیل و به هم بافتن آرزوهای دور و دراز و نا معقول‏ می‏‌پردازند، همیشه عملی فکر می‏‌کنند و عملی آرزو می‏‌کنند یعنی آرزوهای آنها در جهت همان مداری است که در زندگی دارند، روی بال و پر خیال‏ نمی‏‌نشینند و آرزوی امور ناشدنی را نمی‏‌کنند، ولی افراد ضعیف که مبتلا به‏ بیماری روانی هستند و نشاط عمل ندارند و در وجودشان همت و اراده‏‌ای موجود نیست بیشتر بر مرکب سریع السیر خیال سوار می‏‌شوند و با خیالات خود را سرگرم می‏‌سازند و کمتر به عمل و فعالیت توجه می‏‌کنند و به اصطلاح دینی مبتلا به‏ طول امل می‏‌شوند و آرزوهای نامعقول می‏‌کنند، همان طوری که افراد ضعیف یک‏ خاصیت دیگر هم دارند و آن اینکه زیاد آه و ناله می‏‌کشند، در فکر چاره و اصلاح کار خود نیستند.

* مثل اینکه در وجود انسان یک مقدار معین نیروی مغزی و عضلانی وجود دارد که باید مصرف شود، این نیرو اگر در مغز به صورت خیالات واهی و آرزوهای‏ دور و دراز مصرف‏ شد، دیگر موردی برای فکر صحیح باقی نمی‏‌ماند و اگر به‏ صورت آه و ناله و پر حرفی مصرف شد زمینه‏‌ای برای عمل مفید و مثبت باقی‏ نمی‏‌ماند و به همین دلیل است که مردان متفکر کمتر گرفتار خیالات واهی‏ می‏‌شوند و مردمان مثبت و عملی و فعال کمتر حرف می‏‌زنند و آه و ناله و شکایت می‏‌نمایند.


? #حکمتهاواندرزها ، شهید مطهری (ره)