راههای درمان رذایل اخلاقی خشم و غضب.

نیروی غضب که خداوند در وجود انسان نهاده است، فواید بسیاری دارد؛ به شرط آنکه در اختیار و به فرمان عقل باشد و به جا به کار رود؛ وگرنه، شعله‌های آن، همۀ هستی شخص غضبناک را می‌سوزاند و خاکستر می‌کند.

در بحث خشم، آنچه مهم است «مهار غضب» است تا از اختیار بیرون نرود و حریمها را نشکند و پشیمانی به بار نیاورد. در روایات، از خویشتن داری به هنگام غضب، سخن گفته شده و تعبیر «کظم غیظ» و «فروبردن خشم» بسیار به چشم می‌خورد. قرآن کریم نیز از فروخورندگان خشم، ستایش کرده است: «والکاظمین الغیظ»(آل عمران، 134)
حضرت رسول(صلی الله علیه و آله) فرموده‌اند: «جرعۀ خشمی که به خاطر خدا فرو برده شود، نزد خداوند برترین جرعه است.» (کنزالعمال، ح5819) همچنین، از امام باقر(ع) نیز روایت است: «هرکس خشمی را فرو ببرد، درحالیکه می تواند آن را اِعمال کند، در روز قیامت خداوند دل او را لبریز از ایمنی و ایمان می‌سازد.» (اصول کافی، ج2، ص110)

پس توجه به آثار اخروی و محبوبیتِ فروبردن خشم نزد خدا، یکی از راههای مهار این شعلۀ سرکش است.راه دیگر، کمک خواستن از خداوند است: گفتن «اعوذ بالله مِنَ الشیطان الرجیم» و استعاذه به خدای متعال راه فوران این شعلۀ شیطانی را مسدود می‌سازد. تغییر حالت و وضعیت، از راه حلهای پیشنهادی دیگری است که در احادیث آمده است؛ یعنی کسی که خشمگین شده، اگر ایستاده است، بنشیند و اگر نشسته است، برخیزد و خود را به زمین بچسباند، سکوت کند، آن مجلس را تَرک کند، موقعیت خود را عوض کند، به آثار سوء غضب و پشیمانی‌های بعدی اِعمال خشم توجه داشته باشد و به یاد قدرت خدا باشد که او هم قهار و مقتدر است و با این عنایت، با حلم ورزی، آن طوفان را فرو بنشاند.

#حدیث_روز