وَ اُصُولَ الْکَرَمِ در زیارت جامعه کبیره


اصل یعنی پایه و ریشه و اساس.هرچیزی پایه و اصلی دارد که روی آن فرعی نهاده می شود.مثل اینکه اول بنا را پی ریزی می کنند و بعد روی آن دیوار می نهند که اگر آن پی ریزی نباشد،یا اصلا دیواری نخواهد بود و یا متزلزل خواهد گشت.

معنای کلمه ی کَرَم

اگرچه کرم در لسان مردم به معنای جود و بخشش است و درمورد شخص بخشنده و دست و دل باز می گویند آدم کریمی است،ولی آنچه از گفتار دانشمندان لغت عرب به دست می آید این است که: سخاوت معنای کرم نیست،بلکه از لوازم یا از مظاهر کرم است و کرم،مطلقِ ارزشمندی و پسندیدگی است.هرچه در نوع خود دارای عزت و احترام باشد،کریم محسوب می شود؛لذا همه ی موجودات و حتی جمادات ، کریم و غیرکریم دارند.مثلاً به جواهرات گرانبها،مانند عقیق و فیروزه و یاقوت ،احجار کریمه می گویند.در قرآن از گیاهان زیبا تعبیر به کریم شده:"…أنْبَتْنا فِیها مِنْ کُلِّ زَوْجٍ کَرِیمٍ”

به نامه خوش مضمون و متین و رسا کتاب کریم گفته می شود.قرآن نامه ی جناب سلیمان را که به ملکه ی سبا نوشته است،(کتاب کریم)معرفی کرده می فرماید:"قالَتْ یا أیُّهَا اَلْمَلَاُ إنِّی اُلْقِیَ إلَیَّ کِتابٌ کَرِیمٌ”

وهمچنین از گفتار مؤدبانه ی فرزند با والدین تعبیر به قول کریم فرموده است:"…قُلْ لَهُما قَوْلاً کَرِیماً”

️پس معلوم می شود که کرم صفت خاصی درمقابل سایر صفات از قبیل شجاعت،سخاوت،فصاحت و بلاغت نیست؛بلکه به هرموجودی که در نوع خودش دارای زیبایی و پسندیدگی و شایستگی باشد و از ارزش و احترام و عزت خاصی برخوردار باشد کریم گفته می شود.همچنین برای ذات اقدس پروردگار، رسول و قرآن لفظ کریم به کاربرده شده است.


آیت الله #ضیاء_آبادی