امام باقر علیه السلام
اِذا قامَ قائِمُنا (عجل لله فرجه) وَضَعَ یَدَهُ عَلی رُؤُسِ العِبادِ فَجَمَعَ بِهِعُقُولَهُم، وَ کَمُلَت بِهِ اَحلامُهُم، ثُمَّ مَدَّ اللهُ فی اَبصارِهِم وَ اَسماعِهِم حَتّی لایَکُونَ بَینَهُم وَ بَینَ القائِمِ (عجل لله فرجه) حِجابٌ یُریدُ یُکَلِّمَهُم فَیَسمَعُونَ، وَ یَنظُروُنَ اِلَیهِ وَ هُوَ فی مَکانِهِ

هنگامی که قائم ما (عجل لله فرجه) قیام کند، دست شریفش را بر سر بندگان بگذارد و خردهای آن‌ها را گردآورد و رشدهای آن‌ها را کامل گرداند و خداوند بر وسعت بینایی و شنوایی آن‌ها می‌افزاید و در میان قائم (عجل لله فرجه) و آن‌ها مانع و سدی نمی‌ماند . هر وقت قائم (عجل لله فرجه) بخواهد با آنها سخن بگوید، آن‌ها هر کجا باشند، می‌شنوند، و آن‌ها هر کجا که هستند نگاه می‌کنند و او را در اقامتگاه خود می‌بینند.

?؛
بشاره الاسلام ص254
بحار الانوار ج 52 ص328
غیبت نعمانی ص4
منتخب الاثر ص483