نحوه فریاد رسی امام زمان(عج) به شیعیان در گرفتاری ها

اینکه حضرت مهدى(عج) مى فرمایند:«اگر ما مراعات شما را نمى کردیم و یاد شما را از خاطر مى بردیم بلا بر شما نازل مى شد»؛ پس این همه بلایى که بر سر شیعیان وارد مى شود چیست؟چرا به داد فقیران و بیچارگان نمى رسد؟!

ابتدا خوب است بدانیم اصل این جملات براى شیخ مفید نوشته شده است. در ابتداى نامه حضرت(عج) مى خوانیم : «نامه اى به برادر با ایمان و دوست رشید، ابو عبداللّه  محمد بن نعمان - شیخ مفید - که خداوند عزت وى را از محل ودیعه نهادن عهدى که بر بندگان گرفته شده است، مستدام بدارد. اما بعد سلام بر تو اى دوستى که در دین مخلص و در مورد ما به یقین مخصوص گشته اى، ما در مورد (نعمت وجود) تو، خداوند را سپاس گزاریم»

آن گاه خطاب به شیعیان مؤمن مى فرماید: «علم ما به اخبار شما احاطه دارد و هیچ چیزى از اخبار شما بر ما پوشیده نیست…»، تا مى رسد به جمله مورد پرسش که مى نویسد : «انا غیر مهملین لمراعاتکم و لا ناسین لذکرکم و لو لا ذلک لنزل بکم البلاء و احطمکم الاعداء» ؛ «از یارى رساندن به شما کوتاهى نکرده فراموشتان نمى کنیم، و اگر چنین نبود ناگوارى ها بر شما نازل و دشمنان شما را نابود مى ساختند…»[1].

اگر دقت شود ذیل حدیث مى گوید: بلایى که باعث نابودى شیعیان مى شود، با لطف و عنایت آن حضرت برطرف مى شود؛ نه اینکه در دنیا سختى و گرفتارى هایى چون جنگ و زندان، سیل و زلزله و… دامن گیر هیچ یک از افراد نمى شود. چرا که این سنت الهى است و بلاها، باعث تربیت، تقویت و رشد انسان مى شود.

زمانى شیعه در اقلیت بود، اما با عنایات حضرت مهدى(عج) هر روز قدرت و توان آن بیشتر مى شود؛ با اینکه تمام قدرت ها به نوعى تلاش مى کنند شیعه را نابود سازند، مهم ترین شرط این عنایت و تداوم آن، دین دارى است که باید بکوشیم تا به دامن گناه و فساد سقوط نکنیم… پس معناى حدیث این نیست که گرفتارى هاى شخصى و امتحانات پیش رو نداریم.

علاوه بر این شیوه و سیره عملى امام عصر(عج) مانند سایر ائمه اطهار علیهم السلام  است؛ یعنى، همان طور که در زمان آن بزرگواران، این طور نبود که مردم ستمدیده، فقیر و یا مریض فوراً نزد ائمه (علیهم السلام)  بیایند و حل مشکل را از آنان بخواهند؛ بلکه اگر مى آمدند، ائمه(ع) آنان را به تلاش و یا صبر در مقابل سختى ها تشویق مى کردند. با این حال آن بزرگواران و به خصوص امام زمان(عج) در موارد فراوانى به نیازمندان کمک کرده و از آنها دستگیرى نموده اند و یا نسبت به افراد مشتاق و شایسته، نظر لطف خود را بروز داده اند .

پی نوشت:
[1]. محمد باقر مجلسى، بحار الانوار، بیروت : دار احیاء التراث العربى، چاپ سوم، 1403، ج 53، ص 175، ح 7 ؛ احتجاج طبرسى، ص 497.

برگرفته از کتاب مهدویت پیش از ظهور – حجت الاسلام رحیم کارگر

#امام_زمان_عج