اعمالش را انجام داده بود. داشت از مسجد بیرون می آمد.

دید سیدی وارد صحن شد و به سمت شبستان مسجد جمکران آمد.

چهره ی نورانی و دلنشینی داشت.

پیش خودش گفت: این سید تازه از راه رسیده،

حتما در این هوای داغ تابستانی،تشنه است.

خودش را به او رساند و ظرف آب را تقدیم حضورش کرد.

گفت: شما هم دعا کنید بلکه خدا فرج امام مان را زودتر برساند.

جوان ناشناس غریبانه فرمود:

*شیعیان ما حتی به اندازه آب خوردنی هم ما را نمی خواهند؛

اگر بخواهند دعا می کنند و فرج ما می رسد

لحظه ای بعد،مرد بود و ظرف آب و آقایی که دیگر دیده نمی شد.

?شیفتگان حضرت مهدی،ج1،ص155