عارفان هر دمی دو عید کنند
عنکبوتان مگس قدید کنند

یکوقت عید بواسطه ی تحول حرکات وضعی زمین مطرح می شود که لباس نو می پوشیم، خانه ها را تمیز می کنیم؛ به همدیگر سر می زنیم، صله رحم بجا می آوریم؛

یکوقت بنا به فرمایش آقا امیرالمؤمنین سلام الله علیه، که مطابق با فهم شنونده و مستمع شان فرمودند، همان جمله ی معروف است که: هر روزی که شخص در آن روز، معصیت حق را انجام ندهد، آنروز عید شخص است.

هر روزی که انسان از اینگونه اعمال گناه تطهیر شود، آن روز، عید اوست.

اما عارفان هر دم، هر آن، هر لحظه دو عید کنند.

عارف می فرماید زمان دیر است؛ سال خیلی دیر است؛ ساعت هم خیلی دیر می شود؛ دقیقه و ثانیه هم خیلی دیر می شود، اصلاً زمان دیر است. عارفان می گویند: در یک سکوت تامّ بسر ببریم که حضور تامّ باشد.

عارف، می خواهد هر دم دو عید کند؛ از نقص بمیرد و به کمال، زنده شود.
با مظهر اسم شریف « یُحیی و یُمیت »، دو اسم از اسماء الله را دم ب دم در خود پیاده کند. آن به آن از نقصی بمیرد و ذات کمالی پیدا کند. اگر نمی داند، دانا بشود؛ اگر نچشیده، بچشد؛ اگر نمی بیند، ببیند؛ اگر چیز کمی دید، بالاتر. اگر بالاتر رفته است، بالاترها.

ما چنین عیدی می خواهیم

در تمام شؤون آن، حقیقت توحید پیاده شود.