#داستانک

#ظرفیت_انسان_ها

مردی از دست روزگار سخت می نالید، پیش استادی رفت و برای رفع غم و رنج خود راهی خواست.

استاد لیوان اب نمکی را به خورد او داد و از مزه اش پرسید؟!

آن مرد آب را به بیرون از دهان ریخت و گفت: خیلی شور و غیر قابل تحمل است.

استاد وی را کنار دریا برده و به وی گفت همان مقدار اب بنوشد و بعد از مزه اش پرسید؟!

مرد گفت: …خوب است و می توان تحمل کرد.

استاد گفت شوری آب همان سختی های زندگی است، شوری این دو آب یکی ولی ظرفشان متفاوت بود، سختی و رنج دنیا همیشه ثابت است و این ظرفیت ماست که مزه آنرا تعین می کند پس وقتی در رنج هستی بهترین کار بالا بردن ظرفیت و درک خود از مسائل است.