روزه گرفتن


یکی از بالاترین مصادیق روزه عبادت است . در اهمیت روزه که همان صم هست آیه کتب علیکم الصیام نازل شده است . این روزه فراگیر است و قبل از شما هم روزه داشته اند . این روزه موجب تقوی و قدرت خویشتن داری و پرهیز میشود . در روایت داریم : روزه ما من است و من جزای او را می دهم . سوال میکنند : مگر حج مال خدا نیست ؟ ببینید تمام مساجد مال خداست . ولی میگوییم مسجدالحرام یا بیت اله یعنی خانه خدا . تمام حیوانات را خدا آفریده ولی شتر صالح را میگوییم : ناقةالله . در واقع انتصاب می دهیم . انتصاب ممکن است نشان از اهمیت بیشتر و نشانه بودن و برجستگی آن علامت باشد . بعضی ها گفته اند : سایر عبادات را فرشتگان بواسطه جزا می دهند ولی روزه را خدا جزا می دهد . چند تا معنا شده است که بنظر من این لطیفتر است . روزه تشبّهی به خالق است .

خدا نمی خورد ، نمی آشامد . خدا سلام محض است . روزه دار یکنوع تشبه به خالق پیدا میکند . یعنی روزه دار یک قدرت حفظی برای خودش دارد . در اهمیت روزه همان بس که در روایت داریم : بهشت هشت در دارد و یکی از درهای بهشت باب الصائمون است . یعنی دری که مخصوص ورود روزه داران است . مثلا شما در شبهای عادی بیدار باشید ، یک ثوابی دارد . اما شب قدر از هزار ماه بیشتر میشود یعنی یک عمر میشود . در رمضان خواب و نفس کشیدن عبادت است . دعای سه گروه مستجاب است . البته زمانی که نورانیت را حفظ کند . دعای پدر در حق فرزندش ، دعایی که مظلوم علیه ظالم بکند ، دعای روزه دار هنگام افطار .

در هنگام افطار روزه دار یک شادی دارد . حالا قطع نظر از آثار پزشکی که دارد . پیامبر سه ماه رجب و شعبان و رمضان را روزه می گرفتند و روی این عبادت تاکید میکردند .

〖از بیانات حجت الاسلام رفیعی〗