حَدَّثَنِی الْحَسَنُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِیسَى عَنْ أَبِیهِ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ مَحْبُوبٍ عَنْ عَلِیِّ بْنِ شَجَرَةَ عَنْ سَلَّامٍ الْجُعْفِیِّ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ مُحَمَّدٍ الصَّنْعَانِیِّ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ (علیه السلام) قَالَ:
کَانَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) إِذَا دَخَلَ الْحُسَیْنُ (علیه السلام) جَذَبَهُ إِلَیْهِ ثُمَّ یَقُولُ لِأَمِیرِ الْمُوءْمِنِینَ (علیه السلام) أَمْسِکْهُ ثُمَّ یَقَعُ عَلَیْهِ فَیُقَبِّلُهُ وَ یَبْکِی یَقُولُ یَا أَبَتِ لِمَ تَبْکِی فَیَقُولُ یَا بُنَیَّ أُقَبِّلُ مَوْضِعَ السُّیُوفِ مِنْکَ قَالَ یَا أَبَتِ وَ أُقْتَلُ قَالَ إِی وَ اللَّهِ وَ أَبُوکَ وَ أَخُوکَ وَ أَنْتَ قَالَ یَا أَبَتِ فَمَصَارِعُنَا شَتَّى قَالَ نَعَمْ یَا بُنَیَّ قَالَ فَمَنْ یَزُورُنَا مِنْ أُمَّتِکَ قَالَ لَا یَزُورُنِی وَ یَزُورُ أَبَاکَ وَ أَخَاکَ وَ أَنْتَ إِلَّا الصِّدِّیقُونَ مِنْ أُمَّتِی


عبد اللّه بن محمّد صنعانى، از حضرت ابى جعفر علیه السّلام نقل کرده که آن جناب فرمودند:

هر گاه حضرت حسین بن على علیهما السّلام بر پیامبر اکرم صلّى اللّه علیه و آله و سلّم داخل مى شدند حضرت او را به خود مى چسباندند و سپس به امیر الموءمنین علیه السّلام مى فرمودند: او را نگاه دار و پس از آن او را بوسیده و مى گریستند.
حسین علیه السّلام عرض مى کرد: اى پدر چرا گریه مى کنى؟
رسول خدا صلّى اللّه علیه و آله و سلّم مى فرمود: فرزندم جاهاى شمشیر را بوسیده و مى گریم.
حسین علیه السّلام عرضه مى داشت: اى پدر من کشته خواهم شد؟
رسول خدا صلّى اللّه علیه و آله و سلّم مى فرمود: بلى به خدا قسم تو و پدرت و برادرت جملگى کشته خواهید شد.
عرض مى نمود: پدر، قبور ما از هم متفرق و پراکنده مى باشد؟
رسول خدا صلّى اللّه علیه و آله و سلّم مى فرمود: بلى پسرم.
عرض مى کرد: از امّت شما چه کسانى به زیارت ما مى آیند؟
رسول خدا صلّى اللّه علیه و آله و سلّم مى فرمود: من و پدرت و برادرت و تو را زیارت نخواهد نمود مگر راست گویان از امّت من.


?کامل الزیارات،ص37،باب22،ح4