امام حسین علیه السلام:
إنَّ اللّه َ اصطَفى مُحَمَّدًا صلی الله علیه و آله عَلى خَلقِهِ، وأکرَمَهُ بِنُبُوَّتِهِ، واختارَهُ لِرِسالَتِهِ، ثُمَّ قَبَضَهُ اللّه ُ إلَیهِ وقَد نَصَحَ لِعِبادِهِ، وبَلَّغَ ما اُرسِلَ بِهِ صلی الله علیه و آله. وکُنّا أهلَهُ وأولِیاءَهُ وأوصِیاءَهُ ووَرَثَتَهُ وأحَقَّ النّاسِ بِمَقامِهِ فِی النّاسِ، فَاستَأثَرَ عَلَینا قَومُنا بِذلِکَ، فَرَضینا، وکَرِهنَا الفُرقَةَ، وأحبَبنَا العافِیَةَ، ونَحنُ نَعلَمُ أنّا أحَقُّ بِذلِکَ الحَقِّ المُستَحَقِّ عَلَینا مِمَّن تَوَلاّهُ.

امام حسین علیه السلام فرمود:
خداوند، محمّد صلی الله علیه و آله را براى خلقش برگزید و با پیامبرى گرامیش داشت و او را براى رسالت خود برگزید. سپس خداوند، او را در حالى نزد خود برد که حضرت صلی الله علیه و آله براى بندگان خدا خیر خواسته بود و آن چه را که براى آن فرستاده شده بود رسانده بود. ما خاندان، یاوران، اوصیاء، وارثان و سزاوارترین مردم هستیم براى دست یافتن به مقام او در میان مردم. اما قوم ما این مقام را از ما گرفتند و به خود اختصاص دادند و ما هم بدین امر تن دادیم و از تفرقه تنفّر و عافیت را خوش داشتیم و این در حالى است که مى دانیم ما به این حقّ که حقّ ماست، سزاوارتر از کسانى هستیم که آن را در اختیار گرفته اند.


?تاریخ الطبریّ: ج5 / 357
?البدایة والنهایة: ج8 / 157