روایت پیغمبر(صلی الله علیه وآله )
سلمان فارسى به پیامبر(صلی الله علی و آله) عرض کرد: اى مولاى من! از تو مى خواهم از فضایل فاطمه(سلام الله علیها) در قیامت، به من خبر بدهى!
پیامبر(صلی الله علیه و آله) با چهره اى خندان به او نگریست و فرمود:
سوگند به خدایى که جانم در دست قدرت اوست. فاطمه(سلام الله علیها) همان بانویى است که در عرصه محشر، سوار بر شتر عبور مى کند که سرش(نمودى) از خشیت خدا، و چشمانش از نور خدا مى باشد، تا این که فرمود:
جبرئیل در سمت راست آن شتر، و میکائیل در سمت چپ آن، وعلى(علیه السلام) در پیشاپیش آن، و حسن وحسین(علیه السلام) در پشت سر آن حرکت مى کنند، خداوند حافظ و نگهبان اوست، تا از صحنه محشر عبور کند در این هنگام ناگهان از جانب خدا ندا مى رسد:
اى همه خلایق! چشمهاى خود را فرو خوابانید، و سرهاى خود را پایین آورید، این فاطمه دختر پیامبر شما، همسر على (علیه السلام) امام شما، مادر حسن و حسین(علیه السلام) است.پس، از پل صراط عبور مى کند، در حالى که دو چادر شفاف و سفید بر سر دارد.
وقتى که فاطمه(سلام الله علیها) وارد بهشت مى شود و به نعمتها و مواهبى که خداوند براى او آماده ساخته مى نگرد، مى گوید:
بسم الله الرحمن الرحیم
الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی أَذْهَبَ عَنَّا الْحَزَنَ إِنَّ رَبَّنَا لَغَفُورٌ شَکُورٌ* اَلَّذِی أَحَلَّنا دارَ اَلْمُقامَةِ مِنْ فَضْلِهِ..لا یَمَسُّنا فِیها لُغُوبٌ
( سوره فاطر، آیه34و 35.)
به نام خداوند بخشنده مهربان
حمد و سپاس خداوند را که حزن و اندوه را از ما دور ساخت، البته خداى ما بخشنده و شکر پذیر است، آن خدایى که ما را در مقام عالى از عطاى خود قرار داد که در آن هیچ گونه رنج و ناگوارى به ما نمى رسد.
رسول خدا(صلی الله علیه و آله) فرمود: پس از آن که خداوند به فاطمه(سلام الله علیها) وحى مى کند:
اى فاطمه! آنچه را که مى خواهى از من مسئلت کن، که به تو عطا مى کنم و تو را خشنود مى سازم
فاطمه (سلام الله علیها) عرض مى کند:
خدایا تو امید منى، بلکه بالاتر از امید منى، از درگاه تو مسئلت مى کنم که دوستان من و دوستان دودمان مرا در آتش دوزخ، عذاب نکنى
خداوند به او وحى مى کند:
اى فاطمه ! به عزت و جلالم سوگند، دو هزار سال قبل از خلقت آسمانها و زمین ، به خود سوگند یاد نموده ام که دوستان تو،دو دوستان عترت تو را به آتش عذاب نکنم
?رنجها و فریادهاى فاطمه زهرا(سلام الله علیها)، ص 48.
دوستان او و اهل بیت مبرای از عذابند.