در بیان ولادت با سعادت حضرت صاحب الزمان عجل الله فرجه الشریف…
ﺩﺭ ﺭﻭﺍﻳﺖ ﭼﻨﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﭼﻮﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺻﺎﺣﺐ ﺍﻟﺎﻣﺮ ﻣﺘﻮﻟﺪ ﺷﺪ ﻧﻮﺭﻯ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺳﺎﻃﻊ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺁﻓﺎﻕ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﭘﻬﻦ ﺷﺪ ﻭ ﻣﺮﻏﺎﻥ ﺳﻔﻴﺪ ﺩﻳﺪﻡ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺑﻪ ﺯﻳﺮ ﻣﻰ ﺁﻣﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﺎﻟﻬﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻭ ﺭﻭﻯ ﻭ ﺑﺪﻥ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﻰ ﻣﺎﻟﻴﺪﻧﺪ ﻭ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﻣﻰ ﻛﺮﺩﻧﺪ. ﭘﺲ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻣﺎﻡ ﺣﺴﻦ ﻋﺴﻜﺮﻯ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﻣﺮﺍ ﺁﻭﺍﺯ ﺩﺍﺩ ﻛﻪ ﺍﻯ ﻋﻤﻪ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﻣﺮﺍ ﺑﮕﻴﺮ ﻭ ﺑﻪ ﻧﺰﺩ ﻣﻦ ﺑﻴﺎﻭﺭ ﭼﻮﻥ ﺑﺮﮔﺮﻓﺘﻢ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺧﺘﻨﻪ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ﻧﺎﻑ ﺑﺮﻳﺪﻩ ﻭ ﭘﺎﻙ ﻭ ﭘﺎﻛﻴﺰﻩ ﻳﺎﻓﺘﻢ ﻭ ﺑﺮ ﺫﺭﺍﻉ ﺭﺍﺳﺘﺶ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ (ﺟﺎﺀَ ﺍﻟْﺤَﻖُّ ﻭَ ﺯَﻫَﻖَ ﺍﻟْﺒﺎﻃِﻞُ ﺍِﻥَّ ﺍﻟﺒﺎﻃِﻞَ ﻛﺎﻥَ ﺯَﻫُﻮﻗﺎ )؛ ﻳﻌﻨﻰ ﺣﻖ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺑﺎﻃﻞ ﻣﻀﻤﺤﻞ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻣﺤﻮ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﭘﺲ ﺑﻪ ﺩﺭﺳﺘﻰ ﻛﻪ ﺑﺎﻃﻞ ﻣﻀﻤﺤﻞ ﺷﺪﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺛﺒﺎﺕ ﻭ ﺑﻘﺎ ﻧﺪﺍﺭﺩ.
ﭘﺲ ﺣﻜﻴﻤﻪ ﮔﻔﺖ ﻛﻪ ﭼﻮﻥ ﺁﻥ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺳﻌﺎﺩﺗﻤﻨﺪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻧﺰﺩ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺮﺩﻡ ﻫﻤﻴﻦ ﻛﻪ ﻧﻈﺮﺵ ﺑﺮ ﭘﺪﺭﺵ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﺳﻠﺎﻡ ﻛﺮﺩ ﭘﺲ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻭ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺯﺑﺎﻥ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﺑﺮ ﺩﻭ ﺩﻳﺪﻩ ﺍﺵ ﻣﺎﻟﻴﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺩﻫﺎﻥ ﻭ ﻫﺮ ﺩﻭ ﮔﻮﺷﺶ ﺯﺑﺎﻥ ﮔﺮﺩﺍﻧﻴﺪ ﻭ ﺑﺮ ﻛﻒ ﺩﺳﺖ ﭼﭗ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻧﺸﺎﻧﻴﺪ ﻭ ﺩﺳﺖ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺍﻭ ﻣﺎﻟﻴﺪ ﻭ ﮔﻔﺖ ﺍﻯ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺳﺨﻦ ﺑﮕﻮ ﺑﻪ ﻗﺪﺭﺕ ﺍﻟﻬﻰ، ﭘﺲ ﺻﺎﺣﺐ ﺍﻟﺎ ﻣﺮ ﺍﺳﺘﻌﺎﺫﻩ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﻭ ﮔﻔﺖ: (ﺑِﺴْﻢِ ﺍﻟﻠّﻪِ ﺍﻟﺮَّﺣْﻤﻦِ ﺍﻟﺮَّﺣﻴﻢِ ﻭَ ﻧُﺮﻳﺪُ ﺍَﻥ ﻧَﻤُﻦّ ﻋَﻠَﻰ ﺍﻟَّﺬﻳﻦَ ﺍﺳْﺘُﻀْﻌِﻔُﻮﺍ ﻓِﻰ ﺍﻟﺎَﺭْﺽِ ﻭَ ﻧَﺠْﻌَﻠَﻬُﻢْ ﺍَئمة ﻭَ ﻧَﺠْﻌَﻠﻬُﻢُ ﺍﻟْﻮﺍﺭِﺛﻴﻦَ ﻭَ ﻧُﻤَﻜّﻦَ ﻟَﻬُﻢْ ﻓِﻰ ﺍﻟﺎَﺭْﺽِ ﻭَ ﻧُﺮِﻯَ ﻓِﺮْﻋَﻮْﻥَ ﻭَ ﻫﺎﻣﺎﻥَ ﻭَ ﺟُﻨُﻮﺩَﻫُﻤﺎ ﻣِﻨْﻬُﻢْ ﻣﺎ ﻛﺎﻧُﻮﺍ ﻳَﺤْﺬَﺭُﻭﻥ). ﺍﻳﻦ ﺁﻳﻪ ﻛﺮیمه ﻣﻮﺍﻓﻖ ﺍﺣﺎﺩﻳﺚ ﻣﻌﺘﺒﺮﻩ ﺩﺭ ﺷﺎﺀﻥ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻭ ﺁﺑﺎﺀ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪﻩ است.
? #منتهی_الآمال ، باب چهاردهم
#حدیث_روز
در بیان ولادت با سعادت حضرت صاحب الزمان عج