اخلاق امام رضایی علیه السلام.

عن إبراهیمَ بنِ العبّاسِ :

ما رَأیتُ أبا الحَسَنِ الرّضا علیه السلام

* جَفا أحَدا بِکَلِمَةٍ قَطُّ

* وَلا رَأیتُهُ قَطَعَ عَلى أحَدٍ کَلامَهُ حَتَّى یَفرُغَ مِنهُ ،

* وَمارَدَّ أحَدا عَن حاجَةٍ یَقدِرُ عَلَیها

* وَلا حَدَّ رِجلَهُ بَینَ یَدَی جَلیسٍ لَهُ قَطّ
ُ
* وَلا اتَّکى بَینَ یَدَی جَلیسٍ لَهُ قَطُّ ،

* وَلا رَأیتُهُ شَتَمَ أحَدا مِن مَوالیهِ وَمَمالیکِهِ قَطُّ ،

*وَلا رَأیتُهُ تَفَلَ وَلا رَأیتُهُ یُقَهقِهُ فی ضِحکِهِ قَطُّ ،

* بَل کانَ ضِحکُهُ التَّبَسُّمُ ،

وَکانَ إذا خَلا وَنَصَبَ مائِدَتَهُ أجلَسَ مَعَهُ عَلى مائِدَتِهِ مَمالیکَهُ وَمَوالیهِ حَتَّى البَوّابَ السّائِسَ .

به نقل از ابراهیم بن العباس

هرگز ندیدم که امام رضا علیه السلام

* به کسى سخن تندى بگوید ،

* و یا پیش از آن که کسى سخنش تمام شود سخن او را قطع کند .

* اگر مى توانست حاجت کسى را برآورد ، هرگز او را دست خالى برنمى گرداند ؛

* هیچ گاه در برابر کسى پاى خود را دراز نمى کرد ،

* و چنانچه کسى در حضور او نشسته بود ، تکیه نمى کرد

* هرگز ندیدم که به یکى از غلامان و خدمتکارانش ناسزا بگوید ؛

* هرگز ندیدم که آب دهان بیندازد ،

* و یا هنگام خندیدن قهقهه سر دهد.

* بلکه خنده اش تبسّم بود .

* هرگاه سفره اش را پهن مى کرد غلامان و خدمتکاران خود و حتى دربان [و ]مِهتر اسبان را با خود سر سفره مى نشاند

?عیون أخبار الرضا : 2/ 184 /7
#حدیث_روز