حسین چشمه خورشید است...
خون حسین و اصحابش کهکشانی‌ست که بر آسمان دنیا راه قبله را می‌نمایاند…
بگذار اصحاب دنیا ندانند…
کرم لجن‌زار چگونه بداند که بیرون از دنیایی که او تن می‌پرورد، چیست؟
زمین و آسمان او همان است، و اگر او را از آن لجن‌زار بیرون کشند، می‌میرد.
امت محمد را آن روز جز حسین ملجأ و پناهگاهی نبود…
چه خود بدانند و چه ندانند؛
چه شکر نعمت بگزارند و چه نگزارند.
واقعه عاشورا دروازه‌ای از نور است که آنان را از ظلم‌آباد یزیدیان به نورآباد عشق رهنمون می‌شود…
اگر نبود خون حسین، خورشید سرد می‌شد و دیگر در آفاق جاودانه شب نشانی از نور باقی نمی‌ماند…
حسین چشمه خورشید است…
شهید سید مرتضی آوینی
