چرا اسلام برای ازدواج که یک امر شهوانی است، جنبه اخلاقی قائل است؟
تا وقتى که رابطه زوجین با یکدیگر رابطه شهوانى یعنى رابطه جنسى است، قهرا اینها به هم به چشم یک ابزار نگاه مى‌کنند. رابطه جنسى یک امر حیوانى و طبیعى است. براى اطفاى غریزه جنسى، زن براى مرد یک ابزار بیشتر نیست و مرد هم براى زن یک ابزار است.
ولى مسئله زوجین و کانون خانوادگى و فلسفه خانوادگى و روح خانوادگى عبارت است از روح ما فوق غریزه جنسى که میان دو نفر پیدا مى‌شود؛ یعنى شخصیت یکدیگر را دوست دارند و تا سنین پیرى که دیگر مسئله غریزه جنسى بکلى ضعیف یا نابود مى‌شود، علقه خانوادگى و محبت میانشان هست و روز به روز هم شدیدتر مى‌شود …
این اولین مرحله‌اى است که انسان از لاک خود فردى خارج مى‌شود. و به همین دلیل ازدواج در اسلام جنبه اخلاقى دارد با اینکه یک امر شهوانى است، و این تنها امرى است که با وجود اینکه پایه طبیعى و شهوانى دارد جنبه اخلاقى نیز دارد. مثلًا هیچ وقت خوردن جنبه اخلاقى پیدا نمى‌کند ولى ازدواج خودش جنبه اخلاقى دارد. و در میان غرایز شهوانى انسان هر غریزه‌اى که اشباع شود، اشباع آن تأثیرى در معنویت انسان ندارد جز غریزه جنسى. لهذا ازدواج از نظر اسلام سنت و مستحب تعبیر شده.
? استاد شهید مطهری، تعلیم و تربیت در اسلام، ص 165 و 166
سلام خوشحال میشم به این آدرس همدیگر را ملاقات کنیم … …منتظرتم …http://maedeh.kowsarblog.ir/