شهید شاهرخ ضرغام


ولادت : 32/6/1 - تهران
شهادت : 59/9/17 - آبادان
آرامگاه : به وسعت قلب های عاشق

قدرت بدنی، شجاعت، نبود راهنما، رفقای نا اهل و … همه دست به دست هم داد تا کسی جلودارش نباشد، هرشب کاباره ، دعوا ، چاقوکشی و …

پدر نداشت. از کسی هم حساب نمی برد. مادر پیرش هم کاری نمی توانست بکند الا دعا

دیگران به مادر می خندیدند اما می دانست که سلاح مومن دعاست.

زندگی شاهرخ در غفلت و گمراهی ادامه داشت تا اینکه دعاهای مادر پیرش اثر کرد و شاهرخ یکه بزن شد شهید جاویدالاثر
……..

توبه در محضر امام هشتم و شهید شاهرخ ضرغام


کاباره را رها کرد. بعد از مدتها دلش هوای امام رضا علیه السلام رو کرده بود

کنار درب ورودی حرم ، شاهرخ روی زمین نشسته بود. شانه هایش مرتب تکان می خورد. حال خوشی پیدا کرده بود. خیره شده بود به گنبد و داشت با آقا حرف می زد.

مرتب می گفت: خدا، من بد کردم. من غلط کردم، اما می خوام توبه کنم.?

خدایا منو ببخش!?
یا امام رضا به دادم برس.?
من عمرم رو تباه کردم.?

شاهرخ در مشهد واقعاً توبه کرد و همه خلافکاری های گذشته را رها کرد.

پی نوشت:
آقا جانم با دل شاهرخ چه کردی که چنین متحول شد تا جایی که خدا او را به بهترین شکل ممکن پذیرفت.

یا ضامن آهو، ضامن ما هم بشو تا دل ما هم حول حالنا الی احسن الحال بشه?