اِسمَع! اِفهَم!
یا فُلان ابنِ فُلان!
چرا تا زمانی که خود در قید حیاتیم؛ گوش شنوا و فهم عمیق نداشته باشیم؟
چرا تا زمانی که جوان هستیم ؛ تا زمانی که شور داریم ؛ تا زمانی که قدرت جسمی و روحی داریم؛ شعور و خرد خود را برتری نمی دهیم؟
چرا تا زمانی که در موقعیت های خوب و مناسبِ رشد و بالندگی هستیم؛ درک و فهم خود را ارتقاء نبخشیده و خود را از منجلاب رکود و نافهمی و تو رفتگی خلاصی نمی دهیم؟
چرا تا زمانی که دارای اختیاریم؛ فهمیدن و شنیدن را انتخاب نمی کنیم تا اینکه بالاجبار زمان فهماندن و شنواندن دیگری بر ما فرا برسد.

بیایید تلقین خود را قبل از مردن بخوانیم.