بی‌تأثیر بودن بدگویی بر فرد بی‌گناه

به تجربه ثابت، و اخبار و آثار شاهد است بر اینکه: هر که میان خود و خدا از عیبى خالى باشد، به عیب گوئى دیگران مرتبه او ساقط نمى شود و مذمت کسى به او ضرر نمى رساند. چنان که مشهور است که: «سر بى گناه، به پاى دار نمى رود». بلکه، غالب آن است که: آن عیب‌گو در نظرها بى وقع، و در میان مردم رسوا مى گردد. آرى، کسى که خداوند عالم او را پاک داند، به عیب گفتن ناپاکى، معیوب نمى شود. و از مذمت دیگران پست و مذموم نمى گردد. و آن ذم و پستى به مذمت کننده راجع مى شود.

کى شود دریا ز پوز سگ نجس
کى شود خورشید از پف «منطمس»

اى بریده آن لب و حلق و دهان
کان کند پف سوى ماه آسمان

تف به رویش بازگردد بى شکى
تف سوى گردون نیابد مسلکى


#معراج_السعاده