دیوان اشعار امام خمینی(ره)

بهار جان

بهــــار آمد، جوانى را پس از پیرى ز سر گیرم
کنـــار یــــار بنشینم ز عمـــر خــود ثمرگیرم

بــــه گلشن باز گردم، با گل و گلبن در آمیزم
بـــه طرف بوستان دلدار مهوش را به برگیرم

خــــزان و زردى آن را نهم در پشت سر، روزى
کـــه در گلـزار جان از گل‏عذار خود خبر گیرم

پَـــر و بالــــم که در دىْ از غم دلدار، پرپر شد
بـــه فـروردین به یاد وصل دلبر بال و پر گیرم

بـــه هنگام خـزان در این خراب آباد، بنشستم
بهـــار آمــد کـــه بهـــر وصل او بار سفر گیرم

اگر ساقى از آن جامى که بر عشاق افشاند
بیفشـــاند ، به مستى از رخ او، پرده بر گیرم

#امام_سید_روح_الله_موسوی_خمینی