ﺩﻟﺪﺍﺭﻯ ﺍﻣﺎﻡ ﻋﺼﺮ(ﻋﺞ)ﺑﻪ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ
ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﺑﻦ ﻣﺤﻤﺪﻧﻴﺸﺎﺑﻮﺭﻯ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ: ﺣﺎﻛﻢ ﺳﺘﻤﮕﺮﻧﻴﺸﺎﺑﻮﺭ،ﺑﻪ ﻧﺎﻡ(ﻋﻤﺮﻭﺑﻦ ﻋﻮﻑ)ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺖ ﻣﺮﺍ(ﺑﻪ ﺟﺮﻡ ﺩﻭﺳﺘﻰ ﺧﺎﻧﺪﺍﻥ ﺭﺳﺎﻟﺖ ﻭﺗﺸﻴﻊ)ﺍﻋﺪﺍﻡ ﻛﻨﺪ، ﻫﺮﺍﺳﺎﻥ ﺷﺪﻡ،ﺑﺎﺑﺴﺘﮕﺎﻧﻢ ﻭﺩﺍﻉ ﻛﺮﺩﻡ ﻭ ﺧﻮﺩﺭﺍﺑﻪ ﺳﺎﻣﺮﻩ،ﺣﻀﻮﺭﺍﻣﺎﻡ ﺣﺴﻦ ﻋﺴﻜﺮﻯ (علیه السلام)ﺭﺳﺎﻧﺪﻡ،ﻭﺩﺭﺁﻧﺠﺎ
ﻗﺼﺪﻓﺮﺍﺭﻭﻣﺨﻔﻰ ﻛﺮﺩﻥ ﺧﻮﺩﺩﺍﺷﺘﻢ،ﻭقتی ﻛﻪ ﺑﻪ ﻧﺰﺩﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ،ﺷﺮﻓﻴﺎﺏ ﺷﺪﻡ،ﺩﻳﺪﻡ ﭘﺴﺮﻯ ﻛﻪ ﭼﻬﺮﻩ ﺍﺵ ﻣﺎﻧﻨﺪﻣﺎﻩ ﺷﺐ ﭼﻬﺎﺭﺩﻩ ﻣﻰ ﺩﺭﺧﺸﻴﺪ،ﺩﺭﺁﻧﺠﺎﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩﺍﺯﻧﻮﺭﺟﻤﺎﻟﺶ ﺁﻥ ﭼﻨﺎﻥ ﺣﻴﺮﺍﻥ ﻭﺷﻴﻔﺘﻪ ﺷﺪﻡﻛﻪ ﻧﺰﺩﻳﻚ ﺑﻮﺩﺟﺮﻳﺎﻥ ﺧﻮﺩﻡ ﺭﺍﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻛﻨﻢ.

ﺁﻥ ﻛﻮﺩک ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻓﺮﻣﻮﺩ:(ﺍﻯ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ! ﻓﺮﺍﺭﻧﻜﻦ،ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﺷﺮﺁﻥ ﺣﺎﻛﻢ ﺭﺍ ﺍﺯﺳﺮﺗﻮ،ﺩﻓﻊ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ). 
 ﺣﻴﺮﺕ ﻣﻦ ﺯﻳﺎﺩﺗﺮﺷﺪ، ﺑﻪ ﺍﻣﺎﻡ ﺣﺴﻦ ﻋﺴﻜﺮﻯ(علیه السلام)ﻋﺮﺽ ﻛﺮﺩﻡ:(ﺍﻳﻦ ﺁﻗﺎﺯﺍﺩﻩ ﻛﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺍﺯﺑﺎﻃﻦ ﻣﻦ ﺧﺒﺮﺩﺍﺩ؟)

ﻓﺮﻣﻮﺩ:ﻫﻮﺍﺑﻨﻰ ﻭﺧﻠﻴﻔﺘﻰ ﻣﻦ ﺑﻌﺪﻯ:(ﺍﻳﻦ ﻛﻮﺩﻙ ﭘﺴﺮﻡ،ﻭﺟﺎﻧﺸﻴﻦ ﻣﻦ،ﺑﻌﺪﺍﺯﻣﻦ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ).ﻫﻤﺎﻥ ﮔﻮﻧﻪ ﻛﻪ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺧﺒﺮﺩﺍﺩ، ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﻣﺮﺍﺷﺮ(ﻋﻤﺮﻭ)ﺣﻔﻆ ﻛﺮﺩ،ﺯﻳﺮﺍ ﻣﻌﺘﻤﺪﻋﺒﺎﺳﻰ،ﺑﺮﺍﺩﺭﺵ ﺭﺍﻓﺮﺳﺘﺎﺩﺗﺎ(ﻋﻤﺮﻭ ﺑﻦ ﻋﻮﻑ)ﺭﺍﺑﻜﺸﺪ.

?منبع؛ﺍﺛﺒﺎﺕ ﺍﻟﺮﺟﻌﻪ ﻓﻀﻞ ﺑﻦ ﺷﺎﺫﺍﻥ، ﻣﻄﺎﺑﻖ ﻧﻘﻞ ﺍﺛﺒﺎﻩ ﺍﻟﻬﺪﺍﻩ، جلد7
 #حدیث-روز