گاهی برای انداختن یک درخت، باید صد ضربه تبر بزنید.

از این ضربه، نود و نه ضربه اول کارش این است که شرایط را برای ضربه صدم آماده کند.

این‌که درخت در طول نود و نه ضربه سر جایش است، دلیل بیهودگی آن ضربات نیست، دلیل دلسردی نیست، دلیل ناامیدی نیست!

حالا هر کار مفیدی به همین شکل است.

این‌که اقداماتی که در تربیت می‌کنیم به سرعت جواب نمی‌دهد، نباید در عزم و اراده ما خللی ایجاد کند.

پس باید هر کاری می کنیم بگذاریم به حساب یکی از همان نود و نه ضربه اول.

ضربه صدم بالاخره از راه می‌رسد و درخت را می‌اندازد، پس نگران نباشیم.

️ موفقیت صبوری می‌خواهد.