ﭘﺪﺭ ﻭ ﻣﺎﺩﺭﯼ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﯾﺖ ﻟﺬﺕ.
ﺳﻌﯽ ﮐﻨﯿﺪ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺁﻥ ﮐﻪ ﺣﺴﺮﺕ ﺑﺨﻮﺭﯾﺪ, ﺍﺯ ﻫﻤﯿﻦ ﺍﻣﺮﻭﺯﺗﺎﻥ ﻟﺬﺕ ﺑﺒﺮﯾﺪ, ﺩﻝ ﻣﺸﻐﻮﻟﯽ ﻫﺎﯾﺘﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﮐﻨﺎﺭﯼ ﺑﯿﻨﺪﺍﺯﯾﺪ ﻭ ﺑﺎ ﻓﺮﺯﻧﺪﺗﺎﻥ , ﮐﻮﺩﮐﺎﻧﻪ ﺑﺨﻨﺪﯾﺪ ﻭ ﺷﺎﺩ ﺑﺎﺷﯿﺪ.
ﭘﺪﺭ ﻭ ﻣﺎﺩﺭ ﺑﻮﺩﻥ ﺧﯿﻠﯽ ﺳﺨﺖ ﺍﺳﺖ, ﺑﻪ ﺧﺼﻮﺹ ﺍﯾﻦ ﮐﻪ ﺑﺘﻮﺍﻧﯽ ﯾﮏ ﭘﺪﺭ ﯾﺎ ﻣﺎﺩﺭ ﺧﻮﺏ ﺑﺎﺷﯽ, ﻫﻤﻪ ﻣﺎ ﺁﺭﺯﻭ ﺩﺍﺭﯾﻢ ﮐﻪ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﭘﺪﺭ ﻭ ﻣﺎﺩﺭ ﺑﺮﺍﯼ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﺷﯿﻢ ﻭﻟﯽ ﭼﻘﺪﺭ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭ ﻣﻮﻓﻘﯿﻢ؟ ﻣﺸﻐﻠﻪ ﻫﺎﯼ ﺭﻭﺯﻣﺮﻩ, ﺑﺎﺯﯾﮕﻮﺷﯽ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﺍﻣﺮﻭﺯ, ﺗﻌﺪﺩ ﮐﻢ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ, ﭘﺪﺭ ﻭ ﻣﺎﺩﺭﺍﻧﯽ ﮐﻪ ﺩﻏﺪﻏﻪ ﻫﺎﯼ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﯼ ﺍﺯ ﺭﺳﯿﺪﮔﯽ ﺑﻪ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺭﻧﺪ, ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎﯼ ﮐﻮﭼﮑﺘﺮ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺣﯿﺎﻁ ﻭ ﺣﻮﺽ ﻭ ﺩﺭﺧﺖ, ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺩﻭﺭ ﺑﺎ ﻣﺎﺩﺭ ﺑﺰﺭﮒ ﻭ ﭘﺪﺭ ﺑﺰﺭﮒ ﻭ ﺧﺎﻟﻪ ﻭ ﻋﻤﻮ ﻭ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺩﻟﯿﻞ ﺭﯾﺰ ﻭ ﺩﺭﺷﺖ ﺩﯾﮕﺮ, ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪﻩ ﮐﻪ ﺷﺎﯾﺪ ﻧﺘﻮﺍﻧﯿﻢ ﺍﻥ ﭘﺪﺭ ﻭ ﻣﺎﺩﺭﯼ ﮐﻪ ﺁﺭﺯﻭ ﺩﺍﺷﺘﯿﻢ ﺑﺸﻮﯾﻢ.
ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺍﻭﻗﺎﺕ ﺳﺮ ﺑﭽﻪ ﻫﺎﯼ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺩ ﻣﯽ ﮐﺸﯿﻢ ﻭ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺗﻨﺒﯿﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ, ﺷﺎﯾﺪ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﺧﻢ ﻫﺎﯼ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﻟﺒﺨﻨﺪﻣﺎﻥ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﻨﺪ. ﻣﯽ ﺩﺍﻧﻢ ﺳﺮﺗﺎﻥ ﺷﻠﻮﻍ ﺍﺳﺖ, ﮐﻼﻓﻪ ﻫﺴﺘﯿﺪ ﻭ ﺷﺎﯾﺪ ﻫﻢ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺁﻥ ﺟﻮﺭ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﯿﺪ ﭘﯿﺶ ﻧﻤﯽ ﺭﻭﺩ, ﺍﻣﺎ ﺍﯾﻦ ﺩﻭﺭﺍﻧﯽ ﮐﻪ ﻓﺮﺯﻧﺪﺗﺎﻥ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺭﺩ, ﻫﯿﭻ ﺯﻣﺎﻥ ﺑﺮﻧﻤﯽ ﮔﺮﺩﺩ, ﺳﻌﯽ ﮐﻨﯿﺪ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺁﻥ ﮐﻪ ﺣﺴﺮﺕ ﺑﺨﻮﺭﯾﺪ, ﺍﺯ ﻫﻤﯿﻦ ﺍﻣﺮﻭﺯﺗﺎﻥ ﻟﺬﺕ ﺑﺒﺮﯾﺪ, ﺩﻝ ﻣﺸﻐﻮﻟﯽ ﻫﺎﯾﺘﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﮐﻨﺎﺭﯼ ﺑﯿﻨﺪﺍﺯﯾﺪ ﻭ ﺑﺎ ﻓﺮﺯﻧﺪﺗﺎﻥ , ﮐﻮﺩﮐﺎﻧﻪ ﺑﺨﻨﺪﯾﺪ ﻭ ﺷﺎﺩ ﺑﺎﺷﯿﺪ ﻭ ﺩﻭ ﺭﺍﻩ ﮐﺎﺭ ﻫﺎﯼ ﺯﯾﺮ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﯾﻦ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎﯼ ﻭﺍﻗﻌﯽ ﭘﺪﺭ ﻭ ﻣﺎﺩﺭ ﺑﺎﺷﯿﺪ ﺑﻪ ﮐﺎﺭ ﺑﻨﺪﯾﺪ:
1- ﺭﺳﻮﻡ ﻭ ﺳﻨﺖ ﻫﺎﯼ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﮔﯽ ﺍﯾﺠﺎﺩ ﮐﻨﯿﺪ.
ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺭﺳﻮﻡ ﻭ ﺳﻨﺖ ﻫﺎﯼ ﻭﯾﮋﻩ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻭ ﮐﻮﺩﮐﺎﻧﺘﺎﻥ ﻓﺮﺻﺘﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﺮﺗﺒﻂ ﺷﺪﻥ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ, ﺍﻫﻤﯿﺘﯽ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﺁﻥ ﺭﺳﻮﻡ ﭼﻪ ﺑﺎﺷﺪ.
ﭘﺨﺘﻦ ﯾﮏ ﻭﻋﺪﻩ ﻏﺬﺍﯼ ﺳﺎﺩﻩ ﺑﺎ ﻫﻢ, ﺧﻮﺍﻧﺪﻥ ﯾﮏ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻫﺮ ﺷﺐ, ﮐﺎﺷﺘﻦ ﮔﻞ ﯾﺎ ﺑﺎﻏﺒﺎﻧﯽ ﮐﺮﺩﻥ ﺩﺭ ﺑﺎﻏﭽﻪ, ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩﻥ ﯾﮏ ﺑﺎﺯﯼ ﻣﻮﺭﺩ ﻋﻼﻗﻪ ﻓﮑﺮﯼ. ﺍﯾﻦ ﻫﺎ ﺍﻧﻮﺍﻋﯽ ﺍﺯ ﻣﺮﺍﺳﻤﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻧﺪ. ﺧﻼﻕ ﺑﺎﺷﯿﺪ, ﭘﺪﺭﯼ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺷﻨﺎﺳﻢ ﮐﻪ ﻫﺮ ﺻﺒﺢ ﺟﻤﻌﻪ ﺩﺧﺘﺮﺵ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﺻﺒﺤﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﻣﯽ ﺑﺮﺩ. ﻭﺍﻗﻌﺎ ﺍﻫﻤﯿﺘﯽ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﺭﺳﻮﻡ ﭼﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ, ﺗﺎ ﻭﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﭼﯿﺰﯼ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﻭ ﮐﻮﺩﮐﺎﻧﺘﺎﻥ ﻫﺮ ﺩﻭ ﺍﺯ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺁﻥ ﻟﺬﺕ ﻣﯽ ﺑﺮﯾﺪ, ﻣﻬﻢ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩﻥ ﺁﻥ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﻫﯿﺪ. ﺑﮕﺬﺍﺭﯾﺪ ﺩﻝ ﺷﻤﺎ ﻭ ﮐﻮﺩﮐﺘﺎﻥ ﺩﺭ ﻃﻮﻝ ﻫﻔﺘﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺁﻥ ﻣﺮﺍﺳﻢ ﺑﺘﭙﺪ, ﺑﮕﺬﺍﺭﯾﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﺑﻪ ﺧﺼﻮﺹ ﻫﺮ ﺩﻭ ﺑﺎ ﻫﻢ, ﻣﺜﻞ ﺩﻭ ﺩﻭﺳﺖ ﻫﻤﺴﺎﻝ, ﺷﺎﺩ ﻭ ﺧﻮﺷﺤﺎﻝ ﺑﺎﺷﯿﺪ, ﺣﺘﯽ ﻭﻗﺘﯽ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﮐﻮﺩﮎ ﺧﻮﺩ ﻋﺼﺒﺎﻧﯽ ﻫﺴﺘﯿﺪ, ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺗﻨﺒﯿﻪ ﮐﻮﺩﮎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﻧﮑﻨﯿﺪ.
2- ﻧﻘﺶ ﯾﮏ ﻭﺍﻟﺪ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺧﻮﺏ ﺭﺍ ﺍﯾﻔﺎ ﮐﻨﯿﺪ.
ﻭﺍﻟﺪﯾﻦ ﻫﺮ ﺷﺐ ﺑﺎﯾﺪ ﺍﺯ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺑﭙﺮﺳﻨﺪ, ﺍﮔﺮ ﮐﻮﺩﮎ ﻣﻦ ﻓﻘﻂ ﺍﺯ ﺭﻓﺘﺎﺭﻫﺎﯼ ﻣﻦ ﻣﯽ ﺁﻣﻮﺯﺩ, ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺑﻪ ﺍﻭ ﭼﻪ ﺁﻣﻮﺧﺘﻢ؟ ﺍﺣﺘﻤﺎﻻ ﻣﺘﺪﺍﻭﻝ ﺗﺮﯾﻦ ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﯽ ﮐﻪ ﭘﺪﺭﺍﻥ ﻭ ﻣﺎﺩﺭﺍﻥ ﻣﺮﺗﮑﺐ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ ﺍﯾﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺣﺮﻓﯽ ﻣﯽ ﺯﻧﻨﺪ ﻭ ﺑﺮﺧﻼﻑ ﺁﻥ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﯽ ﺩﻫﻨﺪ. ﻣﺎ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺧﻮﯾﺸﺘﻦ ﺩﺍﺭﯼ ﻭ ﺻﺒﺮ ﺑﺮﺍﯼ ﮐﻮﺩﮐﺎﻧﻤﺎﻥ ﺳﺨﻨﺮﺍﻧﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ ﻭ ﺳﭙﺲ ﻭﻗﺘﯽ ﺩﺭ ﺗﺮﺍﻓﯿﮏ ﮔﯿﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ ﺍﺯ ﺧﺸﻢ ﻣﻨﻔﺠﺮ ﻣﯽ ﺷﻮﯾﻢ. ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﯿﻢ ﻏﯿﺒﺖ ﻧﮑﻨﻨﺪ ﻭ ﺳﭙﺲ ﺩﺭﺳﺖ ﻫﻤﺎﻥ ﮐﺎﺭ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﯽ ﺩﻫﯿﻢ. ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻣﻠﺰﻡ ﻣﯽ ﺳﺎﺯﯾﻢ ﺑﺎ ﺻﺪﺍﻗﺖ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭﻟﯽ ﺧﻮﺩﻣﺎﻥ ﺩﺭﻭﻍ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﯿﻢ.ﺍﯾﻦ ﺑﺪﺍﻥ ﻣﻌﻨﯽ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﻭﺍﻟﺪﯾﻦ ﻣﺠﺒﻮﺭﻧﺪ ﮐﺎﻣﻞ ﻭ ﺍﯾﺪﻩ ﺁﻝ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﺍﻣﺎ ﻭﻗﺘﯽ ﺩﺭ ﮐﺎﺭﯼ ﺷﮑﺴﺖ ﻣﯽ ﺧﻮﺭﯾﻢ ﻧﯿﺎﺯ ﺩﺍﺭﯾﻢ ﮐﻪ ﮐﻮﺩﮐﺎﻧﻤﺎﻥ ﺍﺯ ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﺎﺕ ﻣﺎ ﺑﯿﺎﻣﻮﺯﻧﺪ.
ﺑﺮﺍﯼ ﻣﺜﺎﻝ ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﺪ ﺗﺤﺖ ﺍﺳﺘﺮﺱ ﻫﺴﺘﯿﺪ ﻭ ﺳﺨﺖ ﺍﻧﺘﻘﺎﺩ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﺪ, ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻌﺪﺍ ﺑﺮﮔﺮﺩﯾﺪ ﻭ ﺑﮕﻮﯾﯿﺪ: «ﻣﻦ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﮐﺮﺩﻡ ﺁﻥ ﻃﻮﺭ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺗﻮ ﺩﺍﺩ ﮐﺸﯿﺪﻡ, ﻣﻦ ﺑﺎﯾﺪ ﺁﺭﺍﻡ ﺗﺮ ﻣﯽ ﺑﻮﺩﻡ, ﻣﺘﺄﺳﻔﻢ.» ﺑﺎ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩﻥ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭ ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﮐﻮﺩﮎ ﺧﻮﺩ ﺍﻫﻤﯿﺖ, ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﻭ ﺑﺨﺸﯿﺪﻥ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺁﻣﻮﺯﯾﺪ. ﻫﯿﭽﻮﻗﺖ ﻧﮕﻮﯾﯿﺪ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻣﺎﺩﺭ ﯾﺎ ﭘﺪﺭﻡ ﻭ ﺍﻭ ﻓﺮﺯﻧﺪ, ﭘﺪﺭ ﻭ ﻣﺎﺩﺭ ﮐﻪ ﺍﺯ ﮐﻮﺩﮎ ﻋﺬﺭ ﻧﻤﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ! ﺷﻤﺎ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻫﺴﺘﯿﺪ ﻭ ﺍﻭ ﻫﻢ ﯾﮏ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﺳﺖ, ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﺯﺷﺘﺘﺎﻥ ﻋﺬﺭ ﺧﻮﺍﻫﯽ ﮐﻨﯿﺪ, ﺍﻭ ﻫﻢ ﯾﺎﺩ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﺩ ﮐﻪ ﻣﺴﺌﻮﻟﯿﺖ ﮐﺎﺭ ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﺶ ﺭﺍ ﺑﭙﺬﯾﺮﺩ ﻭ ﻋﺬﺭ ﺧﻮﺍﻫﯽ ﮐﻨﺪ. ﺩﺭ ﺛﺎﻧﯽ ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺍﯾﺪ ﻭ ﺍﻭ ﻣﯽ ﻓﻬﻤﺪ ﮐﻪ ﺁﻧﻘﺪﺭ ﺑﺰﺭﮒ ﺷﺪﻩ ﮐﻪ ﻭﺍﻟﺪﯾﻨﺶ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺁﺩﻡ ﺣﺴﺎﺏ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﺍﺯﺵ ﻋﺬﺭﺧﻮﺍﻫﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ.
ﺍﮔﺮ ﺩﺭﮔﯿﺮ ﯾﮏ ﻣﻮﻗﻌﯿﺖ ﭼﺎﻟﺶ ﺑﺮﺍﻧﮕﯿﺰ ﻫﺴﺘﯿﺪ, ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﮐﻮﺩﮎ ﺧﻮﺩ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺩﻫﯿﺪ, ﺑﺒﯿﻨﯿﺪ ﻧﻬﺎﯾﺖ ﺗﻼﺵ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﻏﻠﺒﻪ ﮐﺮﺩﻥ ﺑﺮ ﺁﻥ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ؟ «ﻣﺎ ﻫﻤﻪ ﻧﮕﺮﺍﻥ ﻫﺴﺘﯿﻢ ﭼﻮﻥ ﺑﺎﺑﺎ ﺷﻐﻠﺶ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻩ, ﺍﻣﺎ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﺩﺭﺳﺖ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ.» ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﺣﺮﻑ ﺑﻪ ﮐﻮﺩﮎ ﺧﻮﺩ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﯽ ﺩﻫﯿﺪ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﯿﺪ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺳﺨﺘﯽ ﺍﺯ ﻋﻬﺪﻩ ﺍﻣﻮﺭ ﺑﺮﺁﯾﯿﺪ ﻭ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭ ﺑﻪ ﺍﻭ ﮐﻤﮏ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺳﺨﺘﯽ ﻫﺎ ﻫﻤﺎﻥ ﮔﻮﻧﻪ ﺑﺎﺷﺪ.
ﭘﺪﺭ ﻭ ﻣﺎﺩﺭﯼ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﯾﺖ ﻟﺬﺕ.