‍ #یاد_مرگ_قیامت
حکایت شیخ ما ثقة الاسلام نوری نَوَّرَ اللَّهُ مَرقَدَه در «دار السلام» از شیخ خود، معدن الفضایل و المعالی، مولانا الحاج ملاّ #فتحعلی_سلطان‌آبادی عَطَّر اللَّهُ مَضْجَعَه نقل کرده که فرمود:

عادت و طریقه‌ی من بر آن بود که هر کس از دوستان اهل بیت علیهم‌السلام را که خبر فوتش را می‌شنیدم، دو رکعت نماز در شب دفن او برای او می گزاردم، خواه آن میّت را بشناسم یا نشناسم؛ و هیچ کس بر این طریقه‌ی من مطّلع نبود، تا آنکه روزی یکی از دوستان، مرا در راهی ملاقات کرد.

گفت: دیشب خواب دیدم فلان شخص را که در این ایام وفات کرده است. پرسیدم از حال او و از آنچه بر او گذشته بعد از مردن؟

گفت: من در سختی و بلا بودم و سرانجام کارم به عِقاب بود، الاّ آنکه دو رکعت نمازی که فلانی خواند –و اسم شما را برد– آن دو رکعت نماز، مرا از عذاب نجات داد. خدا رحمت کند پدرش را به این احسانی که از او به من رسید.

مرحوم حاج ملاّ فتحعلی فرمود: آنگاه آن شخص از من پرسید که آن نماز، چه نمازی بوده؟

پس من او را خبر دادم به طریقه‌ی مستمرّه‌ی خودم برای اموات.

منبع: #دارالسلام، ج2، ص315.