گلداری و رفتار در خانواده.


یکی از حقوق، مهریه است. یک مطلب را سریع و صریح بگویم؛ متأسفانه بیشتر مردها در مقابل پرداخت مهریه همسرشان، اصلاً هیچ قید و بندی ندارند و به هیچ وجه به فکر پرداخت آن نیستند، در صورتی که دادن مهریه واجب است؛ همان‌طور که دادن پولی که از دیگران قرض گرفته‌ایم، واجب است و همان‌طور که نمازخواندن و روزه‌گرفتن و خمس و زکات‌دادن واجب است. «چه کسی داده و چه کسی گرفته!» اشتباه بزرگی است که در فرهنگ جامعه شکل گرفته است و متأسفانه مردها حواسشان نیست که این ندادن مهر، چه گناه بزرگی است و در دنیا و آخرت چه بلایی به سرشان خواهد آورد! یا نباید مهر را قبول کرد، یا وقتی انسان قبول کرد، از نظر شرعی وظیفه دارد مهر را بپردازد، مگر اینکه همسرش رسماً مهرش را ببخشد! کسی حق ندارد وقتی می‌داند مهری را نمی‌خواهد پرداخت کند یا نمی‌تواند پرداخت کند، قبول کند. حتی حق ندارد به حساب خودش بگوید مهر را قبول می‌کنم؛ ولی بعد همسرم می‌بخشد! خیر! و متأسفانه این نوع از ازدواج که انسان قصد دادن مهر همسرش را نداشته باشد، نزد خدا زشت است و روز قیامت با آن مرد مثل گناهکار رفتار می‌شود! و یکی از گناهانی که خداوند نمی‌بخشد، همین گناه است. امام رضا (علیه السلام) می‌فرمایند:« إنَّ‌اللهَ تَعَالَى غَافِرُ کلِّ ذَنْبٍ إِلَّا مَنْ جَحَدَ مَهْراً.»«خداوند متعال هر گناهى را مورد آمرزش قرار مى‏دهد ]و یکی از گناهانی که نمی‌بخشد[ گناه انکار و ندادن مهریه زن است‏.»(مستدرک‌الوسائل، ج13، ص378.)

بعضی از گل‌ها خار هم دارند؛ ولی این خار در اصل برای محافظت از آنهاست. یک «گلدار» عاقل اگر خار دستش را برید و خونی کرد، صبر می‌کند، فوراً گل را از بین نمی‌برد. اگر گل را آفت گرفت، فوراً آن را بیرون نمی‌اندازد و تا لحظه آخر همه تلاشش را می‌کند که گل را سلامت نگه دارد.زندگی هم همین است ـ با کم و زیادش! ـ باید مدارا کرد و تحمل. صبر‌کردن بر بداخلاقی‌های زن به خاطر خدا پاداش دارد. اساساً انسان باید در همه حال، طرف حسابش کس دیگری باشد.