گریه رسول خداصلى الله علیه وآله در سوگ امام حسین علیه السلام، در کتب مخالفین

عایشه مى گوید:«دخل الحسین بن على علیه السلام على رسول اللَّه صلى الله علیه وآله و هو یوحى الیه، فبرک على ظهره و هو منکبّ، و لعب على ظهره. فقال جبرئیل: یا محمد! ان امتک ستفتن بعدک و یقتل ابنک هذا بعدک. و مدّ یده فاتاه بتربة بیضاء و قال: فى هذه الارض یقتل ابنک اسمها الطفّ. فلمّا ذهب جبرئیل خرج رسول اللَّه صلى الله علیه وآله الى اصحابه و التربة فى یده، و فیهم ابوبکر و عمر و على و حذیفة و عمار و ابوذر و هو یبکى فقالوا: ما یبکیک یا رسول اللَّه! فقال: اخبرنى جبرئیل ان ابنى الحسین یقتل بعدى بارض الطف و جاءنى بهذه التربة فاخبرنى انّ فیها مضجعه»؛

حسین بن على علیه السلام در حالى که بر رسول خداصلى الله علیه وآله وحى نازل شده بود وارد شد و از کمر او بالا رفت و بر پشت او بازى نمود. جبرئیل به حضرت عرض کرد: اى محمّد! همانا زود است که امتت بعد از تو فتنه کنند و این فرزندت را به قتل برسانند. آن گاه دست دراز کرد و مشتى از تربت را به او داد و گفت: در این سرزمین است که فرزندت کشته خواهد شد، سرزمینى که اسم آن “طفّ” است. چون جبرئیل رفت، رسول خداصلى الله علیه وآله در حالى که آن تربت در دستش بود بر اصحابش وارد شد. در میان آنان ابوبکر، عمر، على، حذیفه، عمار و ابوذر بودند. حضرت شروع به گریه کرد. عرض کردند: چه چیز شما را به گریه درآورده است اى رسول خداصلى الله علیه وآله؟! حضرت فرمود: جبرئیل مرا خبر داد که همانا فرزندم حسین بعد از من در سرزمین طفّ کشته خواهد شد. و براى من این تربت را آورد و خبر داد که در آن جا محلّ دفن او خواهد بود.



? تاریخ ابن کثیر،ج11،ص29و30
?تذکرة الحفّاظ،ج2،ص164
?کامل ابن اثیر،ج5،ص 364
?مستدرک حاکم،ج 3،ص 176
?مسند احمد، ج 3، ص 342