گریه امام صادق علیه السلام در سوگ امام حسین علیه السلام

ابوالفرج اصفهانى به سندش از اسماعیل تمیمى نقل کرده که گفت: من نزد ابوعبداللَّه جعفر بن محمّدعلیهما السلام بودم که خادم براى سید حمیرى - شاعر - از حضرت اجازه ورود گرفت. حضرت دستور داد که وارد شود. اهل بیت خود را پشت پرده قرار داد. سید حمیرى وارد شد و سلام کرد و در گوشه اى نشست. حضرت از او خواست تا شعر بخواند. حمیرى این اشعار را در سوگ امام حسین علیه السلام سرود:

أمرر على جدث الحسین
فقل لأعظمه الزکیّه
آأعظماً لازلت من
و طفاء ساکبة رویّة
و اذا مررت بقبره
فأطل به وقف المطیّة
و ابک المطهّر للمطهّر
و المطهّرة النقیة
کبکاء معولة أتت
یوماً لواحدها المنیّة

حمیرى مى گوید: مشاهده کردم که اشک هاى جعفر بن محمّد برگونه هایش سرازیر بود، و صداى شیون از خانه حضرت بلند شد، به حدّى که امام دستور به خوددارى دادند. آنان نیز ساکت شدند…. .

? الاغانى، ج 7، ص 240