گریه امام زمان (علیه السلام) در زمان غیبت و ظهور ادامه دارد.
آن حضرت خطاب به جد بزرگوارش سید الشهداء می‌فرمایند: «یا جداه، اگر روزگار مرا به تأخیر انداخت و دور ماندم از یاری تو و نبودم تا با دشمنان تو جنگ کنم و با بدخواهان تو پیکار نمایم، هم‌اکنون هر صبح و شام بر شما اشک می‌ریزم و به‌جای اشک در مصیبت شما خون از دیده می‌بارم و آه حسرت از دل پردرد بر این ماجرا می‌کشم.
در سوگ تو با سوز درون می‌گریم
گر چشمه چشم من بخشکد تا حشر
از نیل و فرات و شط فزون می‌گریم
از دیده بجای اشک خون می‌گریم
علاقه امام عصر (علیه السلام) به اجداد معصومین خویش بیش‌ازاندازه است و مصائب آن بزرگواران مخصوصاً حضرت سید الشهداء همیشه در منظر حضرت است. آن حضرت خطاب به اباعبدالله در زیارت ناحیه مقدسه می‌فرمایند: «مجالس ماتم برای شما در اعلی علییین بر پا شد و حوریان بهشتی در عزای شما بر سروصورت زدند و آسمان و ساکنانش گریستند.»
امام زمان (علیه السلام) در مصیبت جدش عزاداری می‌کند،همان آقایی که هنگام ظهور شعار اصحاب او و نوشته پرچمشان «یا لثارات الحسین» است.
????????????
