آدم شیطانی

توی انباری دفترِ اشعارِ قدیمی ام رو پیدا کردم
همینجور که ورق می زدم ، رسیدم به شعری با عنوانِ آدم شیطانی …
شاید اون روزها خیلی تجربه ی سرودن نداشتم و از لحاظ ادبی شعرم قوی نبوده ؛ اما مفاهیم شعر حال و روز عده ای رو حکایت میکنه ، که هیچکدوممون دلِ خوشی ازشون نداریم:
.
آدمِ شیطانی…
کِی بویِ خدا خیزد ، از آدمِ شیطانی؟
کِی مرد شود عارف ، با ظاهرِ ایمانی؟

عرفان به تظاهر نیست، بس اهلِ عمل باید
ورنه به سرایِ غم ، می افتی و می مانی

هر روز ریا و عُجب ، هر روز پریشانی
این است سرانجامِ ، دینداریِ دُکّانی

وقتی همه جا بوی ِ، عشقِ به خدا پخش است
حیف است که تو هر دم ، در دامنِ شیطانی

یک عمر به گستاخی ، سرگرمِ گُنَه گشتی
ترسم که بهار آید ، مانی تو زمستانی …
.
شاعر: سیدمحمدعلی موسوی زاده