کلامی فوق العاده از امیرالمؤمنین علیه السلام‌


اگر خداوند میخواست میتوانست به وقت بعثت انبیاء خود، درب گنج‌های طلا و معادن زر ناب و باغهای سرسبز را به روی آنان باز کند و پرندگان آسمان و جانوران زمین را همراه آنان نماید.


ولی در این صورت جایی برای امتحان باقی نمی ماند و اجر و پاداش بی مورد می‌شد و اخبار آسمانی از بین می‌رفت و برای قبول کنندگان دعوت انبیا ثواب مبتلایان به رنج و سختی واجب نمی گشت و نه اهل ایمان استحقاق مزدی همپایه نیکوکاران را داشتند


و برای اسماء و لغات مفهومی باقی نمی ماند «زیرا بر اساس تمکّن مادّی انبیا، ایمان مردم بر اساس طمع بود و محلّی برای انجام عمل نیک وجود نداشت»

نهج البلاغه، خطبه 34 معروف به «قاصعه»

#حدیث_روز