امیرالمومنین امام على علیه السلام در مورد #قرآن و #اهمیت آن می فرمایند:

_ وَعَلَیْکُمْ بِکِتَابِ اللّهِ فَانَّهُ الْحَبْلُ الْمَتینُ وَالنُّورُ الْمُبِین
_ وَالشِّفَاءُ النَّافِعُ وَالرِّیُّ النَّاقِعُ وَالْعِصْمَةُ لِلْمُتَمَسِّکِ
_وَالنَّجَاةُ لِلْمُتَعَلِّقِ لایَعْوَجُّ
_ فَیُقَامَ وَلاَیَزیغُ فَیُستَعْتَبَ
_ وَلاَتُخْلِقُهُ کَثْرَةُ الرَّدَّ وَ وُلُوجُ السَّمْعِ
_ مَنْ قَالَ بِهِ صَدَقَ وَ مَنْ عَمِلَ بِهِ سَبَقَ

♦️کتاب خدا را محکم بگیرید، زیرا رشته‌ای است محکم و نوری است آشکار،
♦️و داروی شفابخش و پر منفعت و سیراب کننده‌ای است که عطش (تشنگان حقیقت) را فرو می‌نشاند.
♦️هر کس به آن تمسک جوید، کژی در او راه ندارد تا نیاز به راست نمودن داشته باشد
♦️ و منحرف نمی‌گردد و خطا نمی‌کند تا پوزش بطلبد.
♦️خواندن و شنیدن مکررش موجب کهنگی و یا ناراحتی سامعه نگردد (و هر قدر آن را بخوانند و تکرار کنند، باز روح پرور است و شیرینی‌اش دلپذیر) .
♦️کسی که با قرآن سخن بگوید، راست گفته و هر کس بدان عمل کند، پیشتاز است.
? نهج البلاغه، خطبه156