در کتاب «ثاقب المناقب» از عبداللَّه بن مسعود روایت شده است که گفت: روزى درخدمت رسول خدا صلى الله علیه وآله وسلم بودیم که علىّ بن ابى طالب صلوات اللَّه علیه وارد شد، پیغمبر اکرم صلى الله علیه وآله وسلم فرمود:

یا أباالحسن؛ أتحبّ أن نریک کرامتک على اللَّه؟

اى اباالحسن ؛ آیا دوست دارى کرامت و بزرگوارى تو را در پیشگاه خداوند به تو نشان دهیم؟
على علیه السلام عرض کرد: بلى اى رسول خدا ؛ پدر و مادرم فداى شما.

فرمود: فردا به همراه من به طرف خورشید روان شو، او به اذن پروردگار با تو سخن خواهد گفت.
فردا صبح پس از آنکه رسول خدا صلى الله علیه وآله وسلم نمازش را خواند دست على علیه السلام را گرفت و از مسجد بیرون آمد و در محلّى به انتظار بیرون آمدن خورشید نشستند، همینکه خورشید آشکار شد رسول خدا صلى الله علیه وآله وسلم فرمود:
اى على ؛ با او سخن بگو، همانا او مأمور است که با تو گفتگو کند.

على علیه السلام فرمود:
السلام علیک ورحمة اللَّه وبرکاته أیّها الخلق السامع المطیع.

سلام بر تو، و رحمت و برکات الهى شامل حال تو باد اى مخلوقى که شنونده و فرمانبردار هستى.

خورشید پاسخ داد:
وعلیک السلام ورحمة اللَّه وبرکاته یا خیر الأوصیاء، لقد اُعطیت فی الدنیا والآخرة ما لا عین رأت ولا اُذن سمعت.

سلام و رحمت و برکات خدا بر شما باد اى سرور اوصیاء الهى، براستى در دنیا و آخرت به شما چیزى عطا شده است که نه چشمى دیده و نه گوشى شنیده است.

على علیه السلام فرمود: آنچه به من عطا شده است چیست؟
عرض کرد: به من اجازه داده نشده است که آن را نقل کنم مبادا مردم در فتنه افتند، ولى همان علم و حکمتى که در دنیا وآخرت به تو بخشیده شده گوارایت باد، تو از کسانى هستى که خداوند درباره آنها فرموده است:
«فَلاتَعْلَمُ نَفْسٌ ما أخْفى لَهُمْ مِنْ قُرَّة أعْیُن جَزاءً بما کانُوا یَعْمَلُون». [1]

کسى نمى داند به خاطر اعمال خوبى که آنها انجام داده اند چه مقدار نعمتها و لذّتها که باعث چشم روشنى آنها شود براى ایشان ذخیره گردیده است.
و تو از کسانى هستى که خداوند تبارک و تعالى درباره آنها فرموده است:
«أفَمَنْ کانَ مُؤْمناً کَمَنْ کانَ فاسِقاً لایَسْتَوُون». [2]

آیا کسى که ایمان آورده مانند فاجر تبهکارى است که پاى بند دین نیست، هرگز ایندو یکسان نخواهند بود.

تو آن ایمان آورنده اى هستى که خداوند تو را به ایمان اختصاص و امتیاز داده است.
و روایت شده است که: خورشید سه مرتبه با آن حضرت گفتگو کرده است. [3]


?[1]: و [2]. سوره سجده، آیه 17 و 18.
?[3]: الثاقب فی المناقب: 255 ح3
?مدینة المعاجز: 220/1 ح 137،
?فرائد السمطین: 185/1 (با کمى اختلاف)
?فضائل ابن شاذان: 163.