چگونه عبادت کنیم؟
( 4 ) خاشعانه‏
خشوع، آن توجّه قلبى به پروردگار و داشتن حالتى است که مناسب با عظمت خداوند است. پرستش خدا باید همراه با قلبى سرشار از احساس عظمت خدا و کوچکى و نیاز در مقابل او باشد. قرآن، در وصف‏ مؤمنان رستگار، «خشوع در نماز» را بیان مى‏ کند: «الَّذِینَ هُمْ فِى‏صَلَاتِهِمْ خَشِعُونَ» (مؤمنون،3)

این خشوع قلبى، باید سراسر وجود اهل عبادت را فرا بگیرد. راه بدست آوردن آن، اینست که نمازگزار، چنان عبادت کند که گویا خدا را مى ‏بیند و ذلت و کوچکى خویش را در برابر قدرت و عظمت او حسّ کند.

در حدیث است: «اُعْبُدُاللَّهَ کَاَنَّکَ تَراه» (مصباح الشریعه، ص8)
خدا را چنان عبادت کن که گویا او را مى‏ بینى.
در حدیث دیگر است: «فَصَلِّها لِوَقتِها صَلاةَ مُوَدِع» (بحارالانوار، ج‏84، ص‏223)
نماز را در وقتش چنان بخوان، که گویا آخرین نماز توست و تو از نماز و دنیا خداحافظى مى ‏کنى.



? کتاب پرتوی از اسرار نماز، محسن قرائتی