عَنْ جابر عَنْ أبى جَعْفَر علیه السلام قالَ، قالَ لى:

یا جابِرُ ! مَنْ دَخَلَ عَلَیهِ شَهرُ رَمضانَ وَ صامَ نَهارَهُ وَ قامَ وَرْداً مِنْ لَیْلِهِ، وَ حَفِظَ لِسانَهُ وَ فَرجَهُ وَ غَضَّ بَصَرَهُ وَ کَفَّ اذانَهُ، خَرَجَ مِن الذُّنُوبِ کَیَومٍ وَلَدَتهُ اُمُّهُ. قالَ قُلْتُ: ما احَسنَ هَذا مِنْ حَدیث، جُعِلتُ فِداکَ. قالَ: ما اشَدَّ هَذا مِنْ شَرْطٍ.

جابر مى گوید، امام باقر علیه السلام به من فرمود:

هر کس ماه رمضان بر او وارد شود و روزهایش را روزه بدارد و پاسى از شب را به نیایش برخیزد و زبانش را نگهدارد و چشم خود از حرام بربندد و آزار به کسى نرساند، مثل روز تولد از مادر از گناه پاکیزه مى شود. گفتم: چه حدیث خوبى! فرمود: چه شرایط دشوارى !

? جامع الاحادیث، ص 222، الکافى، ج 2، ص 87.

#حدیث_روز