*شیخ حسن بن سلیمان رحمه الله در کتاب «المحتضر» مى گوید:
از امام باقر علیه السلام روایت شده است که فرمود:
خداوند تبارک و تعالى چهارده هزار سال قبل از آفرینش آدم چهارده نور از نور عظمت خود آفرید، و آن ارواح ما بود.
به آن حضرت عرض شد: اى فرزند رسول خدا! آنها را به ترتیب نام ببر که آن چهارده نور چه کسانى هستند؟

*فرمود: محمّد، على، فاطمه، حسن، حسین و نه نفر از فرزندان حسین علیهم السلام که نهمین ایشان قیام کننده آنان است.
سپس همه آنها را یکى پس از دیگرى نام برد، و بعد از آن فرمود:

*بخدا قسم ؛ ما جانشینان پیغمبریم و کسانى هستیم که آن حضرت به آنها وصیّت کرده است، ما آن مثانى هستیم که خداوند به پیامبر ما حضرت محمّد صلى الله علیه وآله وسلم عطا کرده است، ما درخت نبوّت و محلّ رویش رحمت و کانون حکمت، و چراغهاى دانش، و جایگاه رسالت، و محلّ رفت و آمد فرشتگان، و گنجینه اسرار الهى و امانت خداوند بر بندگان او، و حریم پاک پروردگار بزرگ، و عهد و پیمان او هستیم که بندگانش را از آن سئوال کند.
هر کس به عهد و پیمانى که با ما بسته است وفا کند و حقّ و حرمت ما را حفظ کند به پیمان الهى وفا کرده است، و کسى که با ما پیمان شکنى کند تعهّد و پیمان خود را با خداوند شکسته است، کسى که ما را شناخت به ما معرفت پیدا کرد، و آنکس که ما را نشناخت نسبت به ما جاهل است.

*نحن الأسماء الحسنى الّتی لایقبل اللَّه من العباد عملاً إلّا بمعرفتنا.

ما نامهاى نیکوئى هستیم که خداوند عملى را از بندگانش جز با معرفت و شناخت ما نمى پذیرد.
و بخدا قسم ؛ ما آن کلماتى هستیم که آدم از خداوند فرا گرفت و او را به آنها خواند و توبه اش پذیرفته گردید، خداوند تبارک و تعالى ما را آفرید و آفرینش ما را نیکو قرار داد، و به ما صورت و شمایل بخشید و آن شکل و شمایل را زیبا ترسیم نمود.
ما را چشم بیناى خود بر بندگانش و زبان گویاى خود در میان آفریدگانش، و دست گسترده خود به رأفت و مهربانى بر آنها قرار داد، ما را وجه خود که از آن جهت باید به او روى آورند، و دربان خود که بر او راهنمائى کنند قرار داد، ما را خزانه دار علم و دانش و بازگوکننده وحى و نشانه هاى دینش، و دستاویز محکم و راهنماى روشنى براى اهل هدایت قرار داد.
به واسطه ما درختان میوه مى دهند و میوه‌ها رسیده مى شوند، و رودها روان مى گردند، و باران از آسمان سرازیر و گیاهان زمین مى رویند.

*وبعبادتنا عُبِدَ اللَّه تعالى، ولولانا ما عرف اللَّه، وأیم اللَّه لولا کلمة سبقت وعهد أخذ علینا لقلت قولاً یعجب منه، أو یذهل منه الأوّلون والآخرون.

*به بندگى ما خدا پرستش مى شود و اگر ما نبودیم خداوند شناخته نمى شد، و بخدا قسم اگر سفارش قبلى و عهد و پیمان ما نبود گفتارى را مى گفتم که پیشینیان و آیندگان تعجّب کنند و شگفت زده شوند.


?المحتضر،ص 129
?بحار الأنوار،ج25،ص4، ح7