امام حسن مجتبى علیه السلام فرمود:

بر پدرم على علیه السلام در هنگامى که بر اثر ضربت شمشیر ابن ملجم (لعنه اللَّه) به خود مى پیچید وارد شدم، با مشاهده او طاقت نیاورده و اندوه خود را ظاهر ساختم، به من فرمود: آیا بى تابى مى کنى؟
عرض کردم: چگونه شکیبا باشم و بى تابى نکنم در حالیکه شما را دچار این درد و مصیبت مى بینم؟

فرمود: ألا اُعلّمک خصالاً أربع إن أنت حفظتهنّ نلت بهنّ النجاة، وإن أنت ضیّعتهنّ فاتک الداران؟
یا بنیّ ؛ لا غنى أکبر من العقل، ولا فقر مثل الجهل، ولا وحشة أشدّ من العجب، ولا عیش ألذّ من حسن الخلق.

مى خواهى چهار خصلت به تو بیاموزم که اگر آنها را رعایت کنى نجات دائمى و سعادت همیشگى نصیب تو گردد، و اگر آنهارا ضایع کردى و به کار نبستى از سعادت دنیا و آخرت خود را محروم نموده اى؟
اى پسرم ؛ ثروتى برتر و باارزش تر از داشتن عقل و خرد نیست، و فقرى مانند جهالت نمى باشد، و وحشتى که باعث بریدن ازمردم شود شدیدتر از خودبینى نیست، و هیچ کس مانند آن که خوش اخلاق است از زندگى خود لذّت نمى برد.


?کشف الغمّة،ج1،ص٥٧٢
?بحار الأنوار،ج٧٨،ص١١١،ح 6