#تمثیلات_استاد_قرائتی
چه کنیم که خدا را دوست داشته باشیم؟
محبّت در گرو توجه به نعمت یا خدمت است.
یاد نعمت‌هاى خدا، علاقۀ ما را به او زیاد مى‌کند، چه نعمت‌هاى عمومى و چه نعمت‌هاى خصوصى.
نعمت‌هاى عمومى از قبیل باد، باران، خورشید، کوه‌ها، گیاهان، خوردنى‌ها، آشامیدنى‌ها، همسر، فرزند، عقل، علم، زبان، چشم، گوش و سایر اعضا، نعمت شب و روز، خواب و بیدارى، آزادى و قدرت انتخاب و گرایش به خوبى‌ها و کمالات و تنفّر از بدى‌ها که هر کدام از این نعمت‌ها نباشد، زندگى بشر فلج مى‌شود.
راستى، اگر آب دهان ما شور یا تلخ بود، چه مى‌کردیم؟
اگر خداوند نعمت خواب و حتى غلطیدن در خواب را دو سه روز از ما بگیرد چه مى‌کنیم؟
نعمت‌هاى خصوصى، امکانات و استعدادهایى است که خداوند به هر یک از افراد بشر عطا کرده است و اگر انسان فکر کند مى‌بیند چه بسیار نعمت‌هایى که در اختیار اوست و دیگران به دلایلى از آن محرومند.
آرى، فکر کردن در نعمت‌هاى الهى، انسان را عاشق خدا مى‌گرداند و قرآن به این امر سفارش کرده است.
«ف‌اذکروا آلاءَ اللّه»
