سخن بزرگان

?الإمامُ علیٌّ علیه السلام:
حُسنُ الاعْتِرافِ یَهدِمُ الاقْتِرافَ. [1]


?الامام علی علیه السلام:
النَّدمُ اسْتِغْفارٌ، الإقْرارُ اعْتِذارٌ، الإنْکارُ إصْرارٌ. [2]

?الامام علی علیه السلام:
المُقِرُّ بالذّنوبِ تائبٌ. [3]

?الامام علی علیه السلام:
شافِعُ المُذنِبِ إقْرارُهُ، و تَوبَتُهُ اعْتِذارُهُ. [4]

?الامام علی علیه السلام:
عاصٍ یُقِرُّ بذَنبِهِ خَیرٌ مِن مُطیعٍ یَفتَخِرُ بعَملِهِ. [5]

?الامام علی علیه السلام:
ما أخْلَقَ مَن عَرفَ ربَّهُ أن یَعْتَرِفَ بذَنبِهِ! [6]

?الإمامُ الباقرُ علیه السلام:
و اللّهِ، ما یَنْجو مِن الذَّنْبِ إلاّ مَن أقَرَّ بهِ. [7]

?الامام الباقر علیه السلام:
لا و اللّهِ ما أرادَ اللّهُ تَعالی مِن النّاسِ إلاّ خَصْلَتَینِ: أنْ یُقِرّوا لَهُ بالنِّعَمِ فیَزیدَهُم، و بالذُّنوبِ فَیَغفِرَها لَهُم. [8]


?امام علی علیه السلام:
اعتراف راستین،اثر گناه را نابود می کند.

?امام علی علیه السلام:
پشیمانی، استغفار است، اعتراف به گناه، پوزش خواهی است و انکار آن، پای فشردن بر گناه است.

?امام علی علیه السلام:
معترف به گناه، توبه کننده است.

?امام علی علیه السلام:
شفیع گنهکار، همان اعتراف اوست [به گناهان ]و توبه او، همان پوزش خواهی اوست.

?امام علی علیه السلام:
گنهکاری که به گناه خویش اعتراف کند بهتر از فرمانبرداری است که به کار خویش ببالد.

?امام علی علیه السلام:
چه شایسته است کسی که پروردگار خویش را شناخته، به گناه خویش اعتراف کند.

?امام باقر علیه السلام:
به خدا سوگند تنها آن کس از گناه می‌رهد که به آن اعتراف کند.

?امام باقر علیه السلام:
سوگند به خدا که خداوند متعال از مردم جز دو کار نخواسته است: به نعمتهای او اعتراف کنند تا آنان را نعمت فزونتر دهد و به گناهان اقرار ورزند تا گناهانشان را بیامرزد.


[1]: بحار الأنوار: 77/420/40.
[2]: غرر الحکم: 178180.
[3]: غرر الحکم: 1065.
[4]: غرر الحکم: 5761.
[5]: غرر الحکم: 6334.
[6]: غرر الحکم: 9639.
[7]: بحار الأنوار: 6/36/56.
[8]: الکافی: 2/426/2.