پُز روشنفکری در ایران!

اصالتا روشنفکری و اندیشه اصلاحِ جامعه عنصر مطلوب و ارزشمندی است، اما در تاریخ ایران، ما بجای روشنفکری با معضلی بنام پُز روشنفکری مواجه هستیم!

مثلا کسانی که صبح تا شب در تلگرام پُز میدهند که:

همدیگر را قضاوت نکنیم!
در انتخاب یکدیگر دخالت نکنیم!
انسانها در نوع پوشش، عقاید و رفتار آزادند!
حقوق شهروندی در ایران رعایت نمیشود!
دین و تعصبات دینی باعث عقب ماندگی بشر است.
تحمل مخالف اصل اول آزادیست!

همه این جملات خبری خلاصه و ریشه نظریات روشنفکرمابآنه در کشور ماست، آن چیزی که جماعت روشنفکر از سنت روشنفکری فرانسه به ارث برده اند، نوشتن مقاله، رمان و یا آسیب شناسی جامعه خودی نیست، صرفا آموخته اند که داشته های ملی خود را با هر بهانه ای تحقیر کنند.

اما کار به صحت این جملات نداریم، مساله عمل متناقض کسانی است که پُز روشنفکری میدهند.

در این سالها فراوان دیده ایم که این مدعیان در عمل به هیچ کدام از این شعارها پایبند نیستند.

مثلا اگر یک خانم کشف حجاب کند، اسمش میشود: آزادی در انتخاب و کسی حق ندارد در کار او دخالت کرده و او را قضاوت کند زیرا یک امر شخصی است!

اما خدای نکرده، اگر یک خانم مانتویی و یا در عرف مشهور به بدحجابی فرضا تغییر رویه دهد و از فردا چادر سر کند، دمار از روزگارش در میاورند.
آنقدر قضاوتش میکنند تا از کرده خود پشیمان شود، میگویند از روی ریا این اُمل که در گذشته هر کاری کرده و سابقه بدی دارد محجبه شده است‌.
این مثال را در همه زمینه ها در رفتارهای متناقض این جماعت میتوان براحتی مشاهد کرد.