پندهایی از نهج البلاغه

امیرالمومنین امام على علیه السلام:

◀️ آن کس که در عیب خود بنگرد از عیب جویی دیگران باز ماند
◀️ و کسی که به روزی خدا خشنود باشد بر آنچه از دست رود، اندوهگین نباشد
◀️ و کسی که شمشیر ستم برکشد با آن کشته خواهد شد
◀️ و آن کس که در کارها خود را به رنج انداخت خود را هلاک ساخت
◀️ و هرکس خود را در گردابهای بلا افکند غرق خواهد شد
◀️ و هر کس که به جاهای بدنام قدم گذاشت متهم گردید.
◀️ کسی که سخن زیاد می گوید زیاد هم اشتباه دارد
◀️ و هر کس که بسیار اشتباه کرد، شرم و حیاء او اندک است
◀️ و آنکه شرم او اندک، پرهیزکاری او نیز اندک خواهد بود
◀️ و کسی که پرهیزکاری او اندک است دلش مرده
◀️ و آنکه دلش مرده باشد در آتش جهنم سقوط خواهد کرد.
◀️ آن کس که زشتیهای مردم را بنگرد و آن را زشت بشمارد سپس همان زشتیها را مرتکب شود، پس او احمق واقعی است.
◀️ قناعت مالی است که پایان نیابد
◀️ و آن کس که فراوان به یاد مرگ باشد در دنیا به اندک چیزی خشنود است
◀️ و هرکس بداند که گفتار او نیز از اعمال او به حساب آید جز به ضرورت سخن نگوید.



? He who sees his own
shortcomings abstains from looking into other’s shortcomings.
? He who feels happy
with the livelihood with which Allah provides him does not grieve over what he misses.
? He who draws out te sword of revolt gets killed with it.
? He who strives
without means perishes.
? He who enters the depths gets drowned.
? He who visits places of ill repute receives blame.
? He who speaks more commits more errors.
? He who eommits more errors becomes shameless.
? He who is shameless will have less fear of Allah.
? He whose fear of
Allah less, his heart dies.
? He whose heart enters the Fire.
? He who observes the shortcomings of others and disapproves of them and then accepts them for
himself is definitely a fool.
? Contentment is a capital that does not dwindle.
? He who remembers death much is satisfied with small favours in this world.
? He who knows that his speech is also a part of his action speaks less except where he has some purpose.

? نهج البلاغه، حکمت 349 __________________________________