بسم الله

از همه قشنگ تر حال و روز پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم را علی علیه السلام توصیف می کند. علی (علیه السلام) می گوید: “رسول الله یک طبیب دوره گرد بود” دلش نمی آمد که خیلی با ابهت بنشیند آن بالا، مریض ها شرفیاب حضور بشنوند. لوازم معالجه اش را بر می داشت راه می افتاد دور شهر، پی مریض ها. “طَبِیبٌ دَوَّارٌ بِطِبِّهِ"1
چی با خودش برمی داشت؟ یک دستش “مرهم” می گرفت یک دستش"وَسَم"؛ برای آن‌ها که فقط زخم داشتند مرهم می گذاشت؛ ولی بعضی ها، دمل های چرکی داشتند، باید جراحی هم می کرد؛ “وسم” مال همین کار بود. وسم یعنی داغ هایی که قدیم برای شکافتن استفاده می کردند؛ جراحی سرپایی.
علی علیه السلام می گوید: “مرهم هایش کاری بودند، اثر داشتند.” “اَحکَمَ مَرِاهِمَهُ"2 وسم‌هایش هم حسابی بودند “وَ اَحمَی مَوَاسِمَهُ"3

1. نهج البلاغه، خطبه 108
2. همان
3. همان