وضعیت افراد متکبر و مغرور در قیامت

امیرالمؤمنین علیه‌السلام در نهج‌البلاغه می‌فرماید، یکی از علامت‌های متقین، این است که «مَشیُهُمُ التَّواضُع». یعنی متقین متواضعانه راه می‌روند، حضرت می‌فرماید:
اگر می خواهی مؤمن را بشناسی، از راه رفتن او بشناس و ببین چطور راه می رود.

تکبر و به خود بالیدن از مختصات حضرت حق است، فقط او لباس کبریایی پوشیده است، «الْمُتَکَبِّر» از اسامی حضرت حق است که در قرآن آمده است. در نقطه مقابل تواضع، یکی از صفات انبیا است، تمام انبیا متواضع بودند و خودشان را ناچیز می دیدند.

خداوند در آیه شریفه به نبی اکرم صلی الله علیه و آله خطاب می کند: «وَ اخْفِضْ جَناحَکَ لِمَنِ اتَّبَعَکَ مِنَ الْمُؤْمِنین؛»(شعراء:215) ( بال و پر خود را براى مؤمنانى که از تو پیروى مى‌کنند، بگستر). خدا به پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله می فرماید: ای حبیب ما! با مؤمنانی که اطراف توجمع هستند، متواضع باش.
پیغمبر ما اشرف اولاد آدم و علت ایجاد عالم وجود است، خدا به پیغمبر(ص) می بالد و به جان او قسم می خورد، با این همه عظمت، باز خدا امر می کند که: یا رسول الله برابر مؤمنین متواضع باش و ایشان همیشه همین طور بودند، در جلسات که می نشستند، عرب‌هایی که از بیابان به محضر پیغمبر می آمدند، می‌دیدند جلسه دایره‌ای است و معلوم نیست کدام از آن‌ها بزرگ‌تر و پیامبر است؛‌ لذا صدا می زد و می گفت: « کدام یک از شما پیغمبر هستید، این منش و سیره اهل بیت است.

صورت برزخی متکبران
روز قیامت، متکبرها به صورت مورچه محشور می‌شوند، آنجا خیلی شلوغ است؛ ان‌شاء الله می‌رویم و می‌بینیم، اولین و آخرین انسان‌ها برای حساب و کتاب‌هایشان با آن وحشت جمع می‌شوند و کسی به کسی نیست.
آنجا متکبرها مثل مورچه زیر دست و پاها له می شوند، ولی دیگر مرگ نیست. فریاد می‌کشند، اما خبری هم نیست، زیر دست و پای مردم، مرتب له می‌شوند و دو مرتبه بلند می‌شوند، بعد که بهشتیها به بهشت می‌روند و جهنمی‌ها به جهنم وارد می‌شوند، عالم قیامت را جارو می‌کنند و این مورچه‌ها را داخل جهنم می‌ریزند، این هم وضع متکبر در روز قیامت است. (کافی، ج 2 ، ص 311.)