بسم رب الشهداء و الصدّیقین

وصیت نامه حقیر محمدحسن قاسمی

اکنون که در این فرصت ناچیز دست به نوشتن وصیت نامه برده‌ام امیدوارم که هرچه زودتر این زندان تن را ترک گفته و از این سنگینی سینه و غم و اندوه رها شوم.

بی‌تابم، و هر روز برایم سخت‌تر می‌گذرد.

اول خدا را شکر می‌کنم که پاسدار شدم. ان شاالله پاسدار بمانم. ثانیا روی سخنم با پدر و مادر عزیزم است که اگر مرا با اسم حسین(علیه السلام) آشنا نکرده بودند چه بسا زندگی به این شکل پیش نمی‌رفت و پا در راه حسین(علیه السلام) نمی‌گذاشتم. اگر خطری برمن وارد شد و دچار آسیب یا شهادت شدم به جز شکر خداوند راضی نیستم که کاری انجام دهید. خوشحال باشید که میوه‌ی دلتان به ثمر رسیده است.

برادر و خواهر عزیزم! کانون خانواده و راهنمایی شما بود که مرا به راه پاسداری کشید. جبهه فرهنگی را دریابید که اماممان تنها نماند.

پدرم را وکیل خود در امور مالی و ادای دین خود قرار می‌دهم هرآنچه دین برگردن من است همان وامی است که به صورت قرض الحسنه گرفته‌ام. هشت روز روزه قضا به دلیل بیماری در ماه رمضان امسال داشته‌ام که متاسفانه ادا نشده است.

و هشت روز نماز قضا که در این لحظات افسوس می‌خورم که ای کاش نمازم را بهتر خوانده بودم. از پدرم خواهش دارم حداقل یکماه نماز قضا برای من بخواند.

والسلام علی من اتبع الهدی

محمد حسن قاسمی