وجود انسان مانند شهری می ماند که..؟
شهر وجود آدمی
بوستان سعدی
ای آدمی، وجود تو مانند شهری است که در آن، هم انسان های نیک حضور دارند و هم انسان های بد.
تو حاکم آن شهر هستی و عقل تو هم وزیر توست.
خرسندی و پرهیزکاری در حکم انسان های نیکوکار، و هوی و هوس در حکم دزدان نابکار آن شهر هستند.
تو که حاکم شهر وجود خودت هستی، چنانچه با دزدان نابکار یعنی با هوی و هوس سازش کنی و آنها را جای خودشان ننشانی، ساکنان نیک آن شهر هیچ آسایشی نخواهند داشت.
