ابو جعفر محمد بن جریر طبری در مسند فاطمه سلام الله علیها از ابو عبد الله محمد بن سهل جَلُودی، از ابو الخیر احمد بن محمد بن جعفر طائی کوفی. در مسجد ابو ابراهیم موسی بن جعفر علیه السلام از محمد بن حسن بن یحیی حارثی، از علی بن ابراهیم بن مهزیار اهوازی- سخن گفتن و ملاقات خود با حضرت قائم (علیه السلام) را ذکر کرده است- از حضرت قائم علیه السلام روایت کرده است که فرمود: هان! برایت می‌گویم: آن گاه که صبی از پای نشست و مغربی به حرکت درآمد و عُمانی خروشید و با سفیانی بیعت شد، خداوند به من اذن خروج می‌دهد و من همراه سیصد و سیزده مرد همانند، در میان صفا و مروه ظهور می‌کنم و به کوفه می‌آیم و مسجد آن را خراب می‌کنم، آن را همانند بنای اول آن می‌سازم، سپس هر چه ستمکاران پیرامون آن ساخته اند را ویران می‌کنم و حج واقعی و حقیقی اسلام را همراه مردم به جا می‌آورم، و به یثرب می‌آیم و حُجْره را خراب می‌کنم و هر کس در آنجاست بیرون می‌آورم آن دو تازه و سالم هستند، آن دو را روبروی بقیع می‌برم، و به دو چوبی که بر آن دو آویخته و صلیب شدند امر می‌کنم که از زیر آن دو، برگ داده و سبز می‌شوند، بیشتر از فتنه اول، مردم به این دو فریفته می‌شوند، پس منادی از آسمان ندا می‌دهد: ای آسمان نابود کن و ای زمین بگیر! آن روز جز مؤمنی که قلبش را برای ایمان خالص کرده باشد، هیچ کس بر روی زمین باقی نمی ماند. پرسیدم: سرورم! بعد از آن چه خواهد شد؟ فرمود: حمله و حمله، بازگشت و رجعت، سپس این آیه را تلاوت فرمود: «ثُمَّ رَدَدْنَا لَکُمُ الْکَرَّةَ عَلَیْهِمْ وَأَمْدَدْنَاکُم بِأَمْوَالٍ وَبَنِینَ وَجَعَلْنَاکُمْ أَکْثَرَ نَفِیرًا»



?دلائل الامامة، ص 292